Wietnam: Tam i z powrotem: Kronika medyka bojowego

Opinie czytelników

Recenzje książki „Wietnam: Tam i z powrotem” autorstwa Jima Purtella odzwierciedlają mieszankę głębokiego uznania i krytyki. Wielu czytelników chwaliło książkę za uczciwe przedstawienie realiów, z jakimi zmagali się medycy bojowi podczas wojny w Wietnamie, ze szczególnym naciskiem na jej emocjonalną głębię i zrozumiałą fabułę. Inni jednak wyrazili rozczarowanie skupieniem się autora na postrzeganych niedociągnięciach w szkoleniu i braku szczegółów dotyczących konkretnych doświadczeń podczas walki.

⬤ Szczera i bezpośrednia opowieść, która rezonuje zarówno z weteranami, jak i cywilami.
⬤ Emocjonalna głębia, oddająca psychologiczny wpływ wojny na młodych medyków.
⬤ Relatywne doświadczenia dla tych, którzy służyli, z wieloma czytelnikami wyrażającymi poczucie wspólnego zrozumienia.
⬤ Autor przekazuje szczerą narrację, która jest wciągająca i łatwa w odbiorze.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że twierdzenia autora o nieodpowiednim szkoleniu były przesadzone i nie odzwierciedlały ich własnych doświadczeń.
⬤ Krytyka braku szczegółowych relacji z konkretnych scenariuszy bojowych i tego, jak autor radził sobie z wyzwaniami podczas służby.
⬤ Kilka osób uznało, że narracja uzupełnia skargi, zamiast dogłębnie zbadać pracę wykonywaną jako medyk bojowy.

(na podstawie 57 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Vietnam: There and Back: A Combat Medic's Chronicle

Zawartość książki:

W 1967 roku Jim Purtell opuścił swoje małe miasteczko na Środkowym Zachodzie, aby wstąpić do armii amerykańskiej.

Zrobił to w czasie, gdy kraj był za Wietnamem, a służba wydawała się honorową rzeczą do zrobienia. Nie wiedział jednak, że zaledwie sześć miesięcy później sytuacja zmieni się diametralnie.

VIETNAM: THERE AND BACK to szczera relacja z czasów, gdy wraz z kilkoma innymi weteranami wojennymi prowadził operacje w dżunglach Wietnamu podczas i po ofensywie Tet. Purtell szczegółowo opisuje, jak to było żyć i walczyć z kompanią piechoty tylko po to, by wrócić do antywietnamskich nastrojów tak silnych, że on i jego koledzy weterani czuli, że nikt nie dba o nich ani o ich poświęcenia.