Wietnam 1972: Czas, o którym najlepiej zapomnieć

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Vietnam 1972: A Time Best Forgotten

Zawartość książki:

Days Best Forgotten to spojrzenie na kilka dni wojny, których doświadczyłem 40 lat temu podczas trzech misji bojowych w Wietnamie. Na wojnie jest niewielu hollywoodzkich bohaterów, tylko przerażeni mężczyźni i kobiety po obu stronach konfliktu, starający się wykonywać swoją pracę najlepiej jak potrafią w niezwykle trudnych okolicznościach. Każdy walczący czuje, że ma rację i walczy o swoją rodzinę, kraj i być może Boga. Każdy uczestnik wojny, jakiejkolwiek wojny, postrzega swoje doświadczenie z bardzo osobistej perspektywy. Na perspektywę tę wpływają nie tylko konkretne wydarzenia, których doświadczył, ale także to, gdzie i jak walczył. Strzelec na ziemi postrzega swoje doświadczenia w zupełnie innym kontekście niż marynarz czy lotnik. Zarówno na ziemi, jak i na morzu czy w powietrzu, każdy z nich ma swoje własne, unikalne wyzwania, systemy uzbrojenia i doświadczenia. Niektórzy walczą i umierają brodaci i brudni, podczas gdy inni stają w obliczu śmierci ogoleni i czyści.

Osoby znajdujące się na "czubku włóczni" postrzegają konflikt w bardziej obrazowy sposób niż 90% osób wspierających konflikt. Podręczniki wojskowe określają to jako stosunek "zęba do ogona"; ząb to ci, którzy faktycznie walczą, podczas gdy ogon odnosi się do tych, którzy wspierają konflikt. Jeśli starzejący się "stary wyga" lub "żołnierz" dumnie nosi oznaki weterana, można zadać sobie pytanie, czy był on zębem czy ogonem tego "psa wojny". Nie zrozum mnie źle, WSZYSCY weterani zasługują na szacunek i wdzięczność za swój wkład. Jednak zazwyczaj tylko niewielka grupa nosi fizyczne i emocjonalne blizny konfliktu przez całe życie aż do grobu. Dziesiątkom, a może setkom tysięcy tych, których właśnie opisałem, pozdrawiam i poświęcam tę krótką chwilę. Tylko ci z was, którzy byli "w niebezpieczeństwie", naprawdę zrozumieją strach, a czasem rozpacz, odczuwaną po utracie towarzyszy w obliczu wroga i własnej kruchej śmiertelności.

Czas przytępił moją pamięć o niektórych aspektach kolejnych dni, więc nieco improwizowałem, zwłaszcza jeśli chodzi o dialogi. Jestem pewien, że każdy ma jeden lub dwa dni w swoim życiu, o których chciałby zapomnieć; śmiertelna walka przedstawia wiele takich dni. Poniżej znajduje się migawka z dwóch takich dni w moim życiu. Z wyjątkiem kilku imion i jednego lub dwóch, które zastąpiłem; wydarzenia są dość dokładnym odzwierciedleniem moich dni najlepiej zapomnianych.