Narrative Poems II
Niniejszy zbiór wierszy narracyjnych Holana, Narrative Poems II, został opublikowany w 1963 roku, ale wiersze zostały napisane w latach 1948-1953, podczas jednych z najokrutniejszych lat po ustanowieniu totalitarnego reżimu w Czechosłowacji.
Pisząc w „delirycznym odosobnieniu” w tym, co dziś uważane jest za legendarny dom na wyspie Kampa w Pradze, poeta doświadczył „wszystkich okropności” późnych lat czterdziestych i wczesnych pięćdziesiątych. Holan, wspominając tamte lata, podkreślał, że jego poezja nie miała bezpośredniego związku z żadnymi konkretnymi wydarzeniami tamtych czasów.
Zawsze chodziło mu o: „człowiek, dramat człowieka, jego ludzki los i niefortunne dziedzictwo, z którym musi żyć przez cały czas”. Niemniej jednak ta konkretna epoka zaszczepiła w poezji Holana zarówno pilną potrzebę ukazania nieszczęść ludzkości, jak i intensywne powinowactwo z „historiami” zwykłych ludzi i wyrzutków, którym udaje się zachować integralność swoich osobowości pomimo ogromnej presji codziennego życia.