Ocena:
Książka jest cennym dodatkiem do kolekcji poezji elżbietańskiej, szczególnie dla tych, którzy studiują Mary Wroth, kompleksowo przedstawiając jej życie i twórczość.
Zalety:Zawiera wszystkie wiersze Wroth, dokładne wprowadzenie oparte na skrupulatnych badaniach i jest dostępna w przystępnej cenie.
Wady:Żadna nie została wymieniona w recenzjach.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Poems of Lady Mary Wroth (Revised)
Chociaż jej wiersze są dziś mało znane, Lady Mary Wroth była jedną z najbardziej utalentowanych pisarek angielskiego renesansu. Jej wiersze były rozpowszechniane wśród wielu czołowych autorów jej czasów, w tym Bena Johnsona, który chwalił jej twórczość za głębokie zrozumienie natury romantycznej miłości. Cykl sonetów Lady Mary, Pamphilia to Amphilanthus, był pierwszą angielską sekwencją napisaną z kobiecej perspektywy. Urania hrabiny Montgomery, jej romans przeplatany poezją, był jednym z pierwszych dzieł prozatorskich skomponowanych przez Angielkę.
W tym kompletnym wydaniu wierszy Lady Mary Wroth, Josephine Roberts zebrała i opatrzyła przypisami wszystkie 192 zachowane wiersze, z których wiele nigdy wcześniej nie było publikowanych. Jako najstarsza córka Sir Roberta Sidneya i Lady Barbary Gamage, Lady Mary była bardzo dumna z dziedzictwa literackiego Sidneyów. W latach małżeństwa przyjęła rolę zarówno poety, jak i mecenasa, co było przykładem jej ojca i bardziej znanego wuja, Sir Philipa Sidneya. Ponadto podążała za precedensem swojego wuja, wybierając dla własnej twórczości formy artystyczne, które preferował - sekwencję sonetów, romans pastoralny i dramat pastoralny.
Jako młoda kobieta Lady Mary należała do intymnego kręgu królowej Anny, ale w latach po śmierci męża gwałtownie spadł jej status społeczny. Naruszyła społeczne tabu swojej epoki, zostając kochanką swojego pierwszego kuzyna, Williama Herberta, earla Pembroek, i rodząc mu dwoje nieślubnych dzieci. Jej artystyczne wysiłki wzbudziły równe kontrowersje, gdy po opublikowaniu jej prozatorskiego romansu Urania, kilku prominentnych szlachciców zaatakowało ją za przedstawianie ich prywatnego życia pod płaszczykiem fikcji.
Pomimo tych przeszkód - i dodatkowego ciężaru niespłaconych długów, które były spuścizną jej rozczarowującego małżeństwa - Lady Mary zachowała niezależnego ducha i wierzyła w zdolność do podejmowania własnych decyzji. W swoich utworach prozatorskich atakowała hipokryzję życia na dworze; w poezji pisała o bardziej osobistych troskach - zdradliwości emocji, wiecznej nieuchwytności miłości. Wznosząc się ponad utarte elżbietańskie koncepcje, najlepsze wiersze Lady Mary ujawniają ambiwalencję wobec romansu i mądre zrozumienie zmienności ludzkich emocji.