Wielowymiarowe modele GARCH. Zmienna w czasie wariancja-kowariancja dla kursu walutowego

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Multivariate GARCH models. The time varying variance-covariance for the exchange rate

Zawartość książki:

Przegląd literatury z roku 2020 w temacie Ekonomia biznesu - Bankowość, Giełdy, Ubezpieczenia, Rachunkowość, język: Angielski, streszczenie: Niniejszy artykuł stanowi przegląd modeli z rodziny GARCH. Od czasu przełomowego artykułu Engle'a z 1982 r.

poczyniono znaczne postępy w zrozumieniu modeli GARCH i ich wielowymiarowych rozszerzeń. W modelach MGARCH należy stosować uproszczone modele, aby przezwyciężyć trudności z oszacowaniem modelu VEC, zapewniając modelowanie MGARCH, aby zapewnić realistyczną i uproszczoną specyfikację macierzy wariancji, zapewniając jej dodatniość. Modele BEKK są elastyczne, ale wymagają zbyt wielu parametrów dla wielu szeregów czasowych składających się z więcej niż czterech elementów.

Modele BEKK są znacznie bardziej uproszczone, ale bardzo restrykcyjne dla dynamiki krzyżowej.

Nie są one odpowiednie, jeśli przedmiotem zainteresowania jest transmisja zmienności, ale zwykle dobrze radzą sobie z reprezentowaniem dynamiki wariancji i kowariancji. Modele DCC pozwalają na różną trwałość między wariancjami i korelacjami, ale narzucają wspólną trwałość w tych ostatnich (chociaż można to złagodzić).

Założenie rozkładu t-Studenta jest bardziej odpowiednie w przypadku ujemnej skośności i wysokiej kurtozy szeregów zwrotnych. Zrozumienie i przewidywanie czasowej zależności w momentach drugiego rzędu zwrotów z aktywów jest ważne dla wielu kwestii w ekonometrii finansowej. Obecnie powszechnie przyjmuje się, że zmienność finansowa zmienia się w czasie w odniesieniu do różnych aktywów i rynków.

Rozpoznanie tej cechy w ramach modelowania wielowymiarowego prowadzi do bardziej odpowiednich modeli empirycznych niż praca z oddzielnymi modelami jednowymiarowymi. Z finansowego punktu widzenia otwiera to drzwi do lepszych narzędzi decyzyjnych w różnych obszarach, takich jak wycena aktywów, wybór portfela, wycena opcji oraz hedging i zarządzanie ryzykiem. Rzeczywiście, w przeciwieństwie do początku lat 90-tych, kilka instytucji rozwinęło obecnie umiejętności niezbędne do wykorzystania teorii ekonometrycznej w perspektywie finansowej.