Wielojęzyczna demokracja: Szwajcaria i nie tylko

Oryginalny tytuł:

Multilingual Democracy: Switzerland and Beyond

Zawartość książki:

Większość ekspertów w dziedzinie podzielonych społeczeństw i projektowania instytucjonalnego zasadniczo zgadza się, że trudniej jest ustanowić i utrzymać stabilną, funkcjonującą demokrację w kraju z wieloma językami i językowo rozdrobnionymi sferami publicznymi niż w krajach bardziej homogenicznych. Kraje wielojęzyczne, takie jak Kanada i Belgia, doświadczały znacznych trudności w ostatnich dziesięcioleciach (patrz prawie udane referendum w sprawie suwerenności w Quebecu w 1995 r.

lub impas instytucjonalny i wzrost flamandzkiego nacjonalizmu w Belgii od lat siedemdziesiątych XX wieku). Wyzwanie wielojęzyczności rośnie również w Stanach Zjednoczonych, biorąc pod uwagę stale rosnącą liczbę osób mówiących po hiszpańsku, które nie posługują się biegle językiem angielskim oraz pojawienie się mediów wyłącznie hiszpańskojęzycznych w niektórych częściach kraju. Perspektywy na to, że UE stanie się realną demokracją są jeszcze bardziej nawiedzone przez wielojęzyczność, biorąc pod uwagę, że ma ona 24 języki urzędowe i nie ma lingua franca.

Szwajcaria jest jednak również wielojęzycznym krajem bez lingua franca, podzielonym na 26 w dużej mierze jednojęzycznych kantonów i cztery odrębne językowo sfery publiczne (niemiecki, francuski, włoski, romański). A jednak jest powszechnie postrzegana jako jedna z najbardziej stabilnych i odnoszących sukcesy demokracji we współczesnym świecie.

Ta książka oferuje inne wyjaśnienie instytucjonalne, które wyjaśnia sukces szwajcarskiej wielojęzycznej demokracji. Autor argumentuje, że w literaturze głównego nurtu ważne szwajcarskie instytucje - w szczególności demokracja bezpośrednia, parlament i federalna władza wykonawcza - nie zostały właściwie zrozumiane.

Zostały one określone jako "konsocjonalne", podczas gdy w rzeczywistości są produktem rywalizujących, dośrodkowych mechanizmów instytucjonalnych.