Wielki głód w Irlandii, wielka porażka Wielkiej Brytanii

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

Ireland's Great Famine, Britain's Great Failure

Zawartość książki:

Większość książek o irlandzkim głodzie ma tendencję do przyjmowania zależności Irlandii od ziemniaków za pewnik i traktowania nadejścia śmiertelnej zarazy w 1845 r. jako jedynie wydarzenia, które zapoczątkowało kryzys humanitarny - taki, z którym brytyjski rząd nie zdołał sobie poradzić. W niniejszej pracy wiele uwagi poświęcono pochodzeniu i naturze niebezpiecznej zależności Irlandii od ziemniaków. Ziemniak, choć wprowadzony do Irlandii jako roślina uprawna, miał jednak wpływ gatunku inwazyjnego, zakłócając i reorganizując irlandzkie rolnictwo. Opierając się na ekologii i teorii systemów, niniejsze studium dostarcza szczegółowego opisu zawiłości irlandzkiej gospodarki ziemniaczanej zbudowanej na niestabilnej i niezrównoważonej monokulturze, która stała się cybernetyczną pułapką.

Kiedy jesienią 1846 r. niemal cała uprawa ziemniaków nie powiodła się, to, co zaczęło się jako katastrofa ekologiczna, szybko stało się katastrofą polityczną. Utrudnione przez długotrwałe uprzedzenia i napięcia angielsko-irlandzkie, różne próby brytyjskiego rządu, aby poradzić sobie z kryzysem humanitarnym, zostały zmącone przez konkurujące ze sobą cele gospodarcze i społeczne. Wśród nich był pomysł, że głód stanowił "okazję" do oczyszczenia Irlandii z rozdrobnionych gospodarstw rolnych i zależności od ziemniaków poprzez zachęcanie do rolnictwa rynkowego typu angielskiego. Zmiany rzeczywiście nastąpiły, ale imperialne marzenia rządu ostatecznie zderzyły się z irlandzką rzeczywistością.

Książka ta zapewnia czytelnikom unikalne, dogłębne zrozumienie tła irlandzkiego głodu oraz szczegółowy opis kryzysu, a także natychmiastowych i długoterminowych skutków katastrofy. Oprócz czynników ekologicznych i rolniczych, praca ta pokazuje, w jaki sposób wpływy kulturowe, gospodarcze i polityczne kształtowały brytyjskie postawy i politykę. Chociaż polityka Wielkiej Brytanii odzwierciedlała antyirlandzkie uprzedzenia, to nie "naród irlandzki" był ofiarą głodu, ale raczej Irlandczycy biedni. W połowie lat czterdziestych XIX wieku Wielka Brytania była wschodzącą demokracją klasy średniej, przepojoną wiarą w wolny rynek i głęboką podejrzliwością wobec biednych, zarówno Anglików, jak i Irlandczyków. Reakcja rządu na irlandzki głód odzwierciedla problemy, z jakimi często borykają się demokracje, odkładając na bok uprzedzenia klasowe i rasowe w celu radzenia sobie z kryzysami humanitarnymi.