Der hochmtige, gestrzte und wieder erhabene Croesus
Kryspus, tak arogancki, jako bogaty król Lidii / Greckiemu filozofowi Solonowi, któremu pokazywał swoje skarby i chwalił się swoim szczęściem / Nie chcąc wierzyć / Że przed śmiercią nikt nie może nazywać się szczęśliwym / Musiał poznać prawdę tego samego powiedzenia w rzeczywistości / I udowodnić własnym przykładem / Że ten, kto siedzi najwyżej / Może spaść najniżej.
Nie tylko potajemnie wspierał bunt wzniecony przez Asyryjczyków przeciwko ich suwerenowi Cirusowi, ale także otwarcie wzmocnił go swoimi nożycami wojennymi i tak rozwścieczył perskiego monarchę, który był nim obrażony, że ten ostatni, aby się pomścić, pokonał go armią wojenną, zabił Lidyjczyków na głowę w pierwszej bitwie polowej i wziął samego króla do niewoli po jego wcześniej niemym synu Atisie, Siłą naturalnego instynktu i dziecięcej miłości / W najwyższym niebezpieczeństwie życia / Unosząc się nad Panem Ojcem / Rozerwał więzy języków / Słowami: Stój! Nie zabijaj króla / Morderczy cios wrogiego żołnierza zatrzymał / I w ten sposób wyrwał go z pozornej śmierci...