Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zapewnia szczegółową eksplorację dzieł Szekspira, koncentrując się w szczególności na tematach rasy i płci. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali te spostrzeżenia za intrygujące i wartościowe, inni wyrażali frustrację z powodu własnej nieznajomości dzieł Szekspira, co prowadziło do trudnych doświadczeń czytelniczych. Sceptycyzm niektórych recenzentów spotkał się także z przyjętą przez autora metodą analizy moralnej sprawczości Szekspira.
Zalety:⬤ Dostarcza wielu szczegółowych informacji na temat dzieł Szekspira i kontekstu, w którym zostały stworzone.
⬤ Oferuje dogłębne spojrzenie na tematy rasy i płci w sztukach Szekspira.
⬤ Może prowokować do myślenia i zachęcać czytelników do ponownego odwiedzenia i odświeżenia swojego zrozumienia Szekspira.
Wady:⬤ Może być trudna dla czytelników, którzy nie są dobrze zaznajomieni z dziełami Szekspira, prowadząc do frustrującego doświadczenia.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali podejście autora do interpretacji historycznej za niewystarczające i intelektualnie nieuczciwe.
⬤ Metody użyte do analizy moralnej sprawczości i intencji Szekspira nie zostały uznane za satysfakcjonujące przez wszystkich, powodując niepewność co do wniosków autora.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Great White Bard - Shakespeare, Race and the Future
Zawartość książki:
„Potężny i pouczający” James Shapiro, autor 1599: A Year in the Life of William Shakespeare, zwycięzcy Baillie Gifford „Winner of Winners” 2023.
„Wnikliwa, pełna pasji, pełna faktów i ciepła, zaraźliwa miłość do teatru i Szekspira biegnąca przez każdy rozdział” Adrian Lester, CBE.
Profesor Farah Karim-Cooper dorastała kochając Barda, być może dlatego, że Romeo i Julia wydawali jej się Pakistańczykami. Ale dlaczego bycie białą jak „śnieżna gołębica” było niezbędne dla piękna Julii?
Łącząc przenikliwą analizę rasy, płci i inności w ukochanych sztukach od Otella po Burzę z radykalnym przewartościowaniem elżbietańskiego Londynu, The Great White Bard błaga nas, abyśmy nie idealizowali ani nie skamieniali Szekspira, ale zamiast tego spojrzeli mu w oczy i liczyli się z niewygodami jego sztuk, teatrów i społeczeństwa.
Jeśli będziemy uparcie czytać Szekspira jako reprezentanta tylko jednej grupy, jako szczyt białego zachodniego kanonu, to będzie on naprawdę zagrożony. Ale jeśli odważymy się sprowadzić Szekspira z jego cokołu, możemy odsłonić dramatopisarza na miarę XXI wieku. Możemy poszerzyć i wzbogacić jego niezwykłą spuściznę. Możemy nawet zakochać się w nim na nowo.
