Wielka wiosna: Pisanie, zen i to zygzakowate życie

Opinie czytelników

Książka Natalie Goldberg to zbiór esejów, które przeplatają jej doświadczenia, filozofię Zen i lekcje pisania. Czytelnicy uznają jej teksty za bardzo osobiste i sugestywne, poruszające tematy życia, straty i kreatywności. Podczas gdy wielu docenia introspektywny charakter i łatwość refleksji, niektórzy uważają, że brakuje jej zmieniającego życie wpływu jej wcześniejszych dzieł.

Pisanie jest piękne i osobiste, z wnikliwymi refleksjami na temat życia i pisania. Wielu czytelników docenia autentyczność Goldberg, jej umiejętność łączenia chwil emocji z praktyką pisarską oraz mądrość zawartą w esejach. Książka zachęca do kontemplacji i jest często postrzegana jako podnosząca na duchu, a także jako skarb i lektura obowiązkowa dla początkujących pisarzy i fanów jej twórczości.

Niektórzy czytelnicy uważali, że ta kolekcja nie była tak wpływowa lub zmieniająca życie jak poprzednie książki Goldberg. Pojawiły się też wzmianki o powtórzeniach, które rozczarowały niektórych fanów. Kilka recenzji wskazuje, że styl Zen może nie spodobać się każdemu, a niektórzy uznali, że książce brakuje zaangażowania w porównaniu do jej wcześniejszych prac.

(na podstawie 47 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Great Spring: Writing, Zen, and This Zigzag Life

Zawartość książki:

Od ukochanej nauczycielki pisania i autorki bestsellera Writing Down the Bones - skarbnica osobistych historii odzwierciedlających życie wypełnione podróżami - wewnętrznymi i zewnętrznymi - po całym świecie i do domu.

Tutaj Natalie Goldberg, pisarka zarówno pełna energii, jak i oświecona (Julia Cameron), dzieli się tymi żywymi chwilami, które obudziły ją do nowych sposobów bycia. Śledzimy jej wędrówki bez mapy po pustyni w Nowym Meksyku, pielgrzymki do miejsca narodzin Boba Dylana i do zakurzonego teksańskiego miasteczka rzadkich książek Larry'ego McMurtry'ego. Czujemy jej głęboki głód, gdy siedzi zazen w klasztorze w Japonii, i jej głęboką stratę, gdy słyszy o śmierci drogiego przyjaciela podczas nauczania na francuskiej wsi.

Przez to wszystko pozostaje ugruntowana w życiu opartym na dwóch stałych: praktykach pisania i zen. Z humorem i wnikliwością Natalie krąży wokół zasadniczych pytań, do których zmuszają ją te ścieżki: Dokąd prowadzi to życie? Kim jesteśmy?

To książka, którą należy się delektować po jednym przebudzeniu na raz. Każda historia jest przypomnieniem, że bez względu na to, jak trudna jest sytuacja lub opuszczenie, wiosna nadejdzie ponownie, przełamując mroźną zimę, przynosząc wczesne żółte kwiaty forsycji. A Wielka Wiosna oświecenia - ten nagły przypływ akceptacji, pękający ból, rozbijające się przeszkody - również wybuchnie.