Age of Promises: Electoral Pledges in Twentieth Century Britain
Age of Promises bada kwestię obietnic wyborczych w dwudziestowiecznej Wielkiej Brytanii - jak były składane, jak były rozumiane i jak ewoluowały w czasie - poprzez badanie manifestów wyborczych i przemówień wyborczych. Autorzy argumentują, że historia składania obietnic - która jest kluczowa dla procesu politycznego, ale która nie została wystarczająco przeanalizowana - oświetla rozwój komunikacji politycznej i demokratycznej reprezentacji.
W XX wieku nastąpiło szerokie odejście od polityki postrzeganej jako proces dyskursywny, w którym podczas wyborów wystarczyło określić ogólne zasady, a szczegółowe kształtowanie polityki miało nastąpić po objęciu urzędu po refleksji i dyskusji. W pierwszej połowie stulecia partie w coraz większym stopniu czuły się zobowiązane do sporządzania list konkretnych polityk do zaoferowania wyborcom, które następnie uważano za zobowiązane do realizacji w razie potrzeby. Co więcej, od 1945 r.
jeszcze bardziej skupiano się na. Szczegółowe, oparte na kosztach obietnice.
Żyjemy w czasach rosnącej niepewności co do autorytetu i statusu obietnic politycznych. W następstwie referendum unijnego z 2016 r.
wybuchły kontrowersje dotyczące suwerenności parlamentu. Czy "wola ludu" wyrażona w wyniku referendum powinna być nadrzędna, czy też parlamentarzyści winni są przede wszystkim odpowiedzialność wobec swoich wyborców i/lub manifestów partyjnych, na podstawie których zostali wybrani? Age of Promises pokazuje, że debaty te opierają się na długiej historii różnych sposobów rozumienia tego, jaki status powinny mieć manifesty i adresy w kształtowaniu działań rządu.