Wiek Konstantyna Wielkiego (1949)

Opinie czytelników

Książka zapewnia szczegółową eksplorację Imperium Rzymskiego w czasach Konstantyna, podkreślając wzajemne oddziaływanie pogaństwa i wczesnego chrześcijaństwa oraz oferuje perspektywę historyczną, która łączy różne aspekty kulturowe epoki. Chociaż służy jako przydatny tekst wprowadzający do tematu, jego XIX-wieczny styl i uprzedzenia autora prowadzą do mieszanych recenzji.

Oferuje kompleksowe tło historycznego kontekstu panowania Konstantyna, cenne spostrzeżenia na temat pogańskich praktyk tamtych czasów, dobrze zbadaną i wciągającą narrację oraz służy jako dobre wprowadzenie dla początkujących. Książka jest również znana ze swojej struktury i mistrzowskiego opanowania tematu przez autora.

Pisanie może wydawać się gęste i powolne, wymagające czasu, aby skupić się na Konstantynie. Istnieją obawy dotyczące uprzedzeń autora wobec Konstantyna i braku krytycznej głębi w odniesieniu do niektórych wydarzeń. Dziewiętnastowieczna perspektywa może prowadzić do przestarzałych interpretacji, a usunięcie odniesień w nowoczesnym wydaniu sprawiło, że jest ono mniej weryfikowalne, co ogranicza jego wartość naukową.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Age of Constantine the Great (1949)

Zawartość książki:

Ponownie opublikowane w 1949 roku, genialne studium Jacoba Burckhardta, opublikowane po raz pierwszy w Niemczech w 1852 roku, przetrwało wszystkich swoich krytyków i przedstawia dziś być może bardziej zrozumiały i bardziej aktualny obraz wydarzeń, ich powiązań i ich znaczenia niż jakiekolwiek późniejsze badania. Ta angielska wersja jest adekwatna do chwili. Żadna epoka odległej historii nie może być tak istotna dla współczesnych interesów, jak okres przejściowy między światem starożytnym a średniowiecznym, kiedy znajomy porządek rzeczy w widoczny sposób umarł i został zastąpiony nowym. Inne przejścia stają się widoczne dopiero z perspektywy czasu.

Epoka Konstantyna, podobnie jak nasza, była opatentowana dla współczesnych. Stare instytucje, zarówno w sferze kultury, jak i rządów, zestarzały się.

Równowaga ekonomiczna uległa zmianie.

Narody, które do tej pory znajdowały się na peryferiach cywilizacji, domagały się uwagi, a nowa i rewolucyjna doktryna społeczna z ogromnym emocjonalnym apelem została rozpowszechniona za granicą przez ludzi z religijnym zapałem do nowego i autorytarnego kosmopolityzmu oraz z religijną pewnością, że ich cel usprawiedliwia ich środki. Dla nas współczesne wydarzenia sprawiły, że analogia ta jest nieunikniona, ale wnikliwość Jacoba Burckhardta doprowadziła go do wyjątkowo jasnego zrozumienia znaczenia transformacji prawie sto lat temu, a analogia zawarta w jego książce jest tym bardziej imponująca, że nie została zaplanowana.