Wieczność według gwiazd: Hipoteza astronomiczna

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają zdolność książki do zmiany percepcji czytelników i chwalą jej czytelność pomimo tego, że jest starszym tekstem. Jasne i logiczne myślenie autora jest przeciwstawiane mylącym etykietom hiperrealizmu i myślenia halucynacyjnego. Niektórzy czytelnicy doszukują się powiązań między ideami autora i Nietzschego.

Interesująca treść, bardziej czytelna niż oczekiwano w przypadku starej książki, rekonstrukcja percepcji, jasne i logiczne myślenie, powiązanie z ideami Nietzschego.

Mylące etykiety opisowe (hiperrealizm i myślenie halucynacyjne) mogą umniejszać jasności myśli autora.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Eternity by the Stars: An Astronomical Hypothesis

Zawartość książki:

W stuleciu obfitującym w radykalną politykę, ostateczne wyzwolenia, historyczne kody i marzenia o wieczności, cienista postać Louisa-Auguste'a Blanqui, nieustannego rewolucjonisty, napisała Eternity by the Stars w ostatnich miesiącach 1871 roku, będąc uwięzionym w Fort du Taureau, morskiej celi na kanale La Manche.

Kontemplując swoje uwięzienie, Blanqui wymyśla prostą kalkulację, w której nieskończoność czasu jest konfrontowana ze skończoną liczbą możliwych wydarzeń, aby zasugerować najbardziej radykalny wniosek: każdy łańcuch wydarzeń musi powtarzać się wiecznie w przestrzeni i czasie. Nasze życie jest przeżywane nieskończoną ilość razy w całym wszechświecie, a śmierć, porażka, sukces i chwała nigdy nie są ostateczne.

Świat jest niczym innym jak grą prawdopodobieństw na wielkiej scenie czasu i przestrzeni. Przekraczając granice hiperrealizmu i myślenia halucynacyjnego, hipoteza Blanquiego oferuje głęboką, tragiczną i szczerą refleksję na temat miejsca człowieka we wszechświecie, wartości działania i bólu, który leży w sercu każdej współczesnej duszy. To pierwsze krytyczne wydanie zaklętego tekstu Blanquiego w języku angielskim zawiera rozszerzone wprowadzenie autorstwa Franka Chouraqui.

Badając źródła myśli Blanquiego w jego intelektualnym kontekście, Chouraqui śledzi dziedzictwo tekstu w krytyce nowoczesności, poświęcając szczególną uwagę postaciom Nietzschego, Waltera Benjamina i Borgesa. Zawiera wiele pouczających adnotacji, które wydobywają sieć powiązań, które przeplatają wielką marginalną postać Blanqui z ponad dwoma tysiącleciami kultury europejskiej.