Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje podkreślają wnikliwą analizę chińskiej historii imperialnej, koncentrując się na ciągłości ideologii i roli cesarza. Krytyka wskazuje jednak na słabości metodologiczne w ramach teoretycznych autora.
Zalety:⬤ Przyjemny i kompleksowy przegląd historii Chin
⬤ mocna analiza ciągłości ideologicznej chińskiego państwa cesarskiego
⬤ szczegółowa eksploracja roli cesarza i rebelii w cyklach politycznych
⬤ wnikliwe komentarze na temat dostosowania lokalnych elit do systemu cesarskiego.
Wady:Zauważono pewne problemy metodologiczne, w szczególności brak wystarczających ram teoretycznych do analizy; nieodpowiednie narzędzia teoretyczne do opisu i wyjaśnienia wzorców historycznych.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Everlasting Empire: The Political Culture of Ancient China and Its Imperial Legacy
Zawartość książki:
Założone w 221 r. p.n.e.
cesarstwo chińskie przetrwało 2132 lata, zanim zostało zastąpione przez Republikę Chińską w 1912 roku. W ciągu dwóch tysiącleci cesarstwo przetrwało wewnętrzne wojny, obce najazdy, obce okupacje i niszczycielskie rebelie - jednak podstawowe instytucjonalne, społeczno-polityczne i kulturowe cechy imperium pozostały nienaruszone. The Everlasting Empire śledzi korzenie wyjątkowej długowieczności chińskiego imperium i niezrównanej trwałości politycznej oraz pokazuje, w jaki sposób lekcje z imperialnej przeszłości są istotne dla dzisiejszych Chin.
Yuri Pines pokazuje, że imperium przetrwało i dostosowało się do różnych wyzwań wewnętrznych i zewnętrznych dzięki szczególnemu połączeniu sztywnych założeń ideologicznych i ich elastycznej implementacji. Główni aktorzy polityczni i sąsiedzi imperium podzielali jego podstawowe zasady ideologiczne, takie jak jedność pod rządami jednego monarchy - stąd nawet najsilniejsi krajowi i zagraniczni wrogowie imperium przyjęli system rządów cesarskich.
A jednak. Szczegóły tej zasady były stale negocjowane i dostosowywane.
Pines pokazuje, jak głębokie napięcia między podmiotami politycznymi, w tym cesarzem, literatami, lokalnymi elitami i zbuntowanymi pospólstwem, w rzeczywistości umożliwiły podstawowym ramom instytucjonalnym imperium pozostanie krytycznie żywotnymi i zdolnymi do przystosowania się do ciągle zmieniających się okoliczności społeczno-politycznych. W miarę jak współczesne Chiny zmierzają w kierunku nowego okresu dobrobytu i potęgi w XXI wieku, Pines argumentuje, że dziedzictwo imperium może stać się coraz ważniejszą siłą w kształtowaniu przyszłej trajektorii narodu.
