Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Seeing Beauty, Sensing Race in Transnational Indonesia
W Indonezji jasny kolor skóry był pożądany przez całą zapisaną historię. Seeing Beauty, Sensing Race bada zmieniające się indonezyjskie ideały piękna i śledzi ich wpływy: po pierwsze na dziewiątowieczne Indie i niektóre z najstarszych zachowanych indonezyjskich dzieł literackich; następnie, tysiąc lat później, na wpływ holenderskiego kolonializmu i wojennej okupacji Japonii; i wreszcie, w okresie postkolonialnym, na popularność kultury amerykańskiej.
Książka pokazuje, w jaki sposób ponadnarodowy obieg ludzi, obrazów i idei kształtował i zmieniał dyskursy i hierarchie rasy, płci, koloru skóry i piękna w Indonezji. Autorka wykorzystuje teorie "afektu" i feministyczne studia kulturowe jako soczewkę, przez którą analizuje szeroki zakres materiałów, w tym starojawajski poemat Ramajana, materiały archiwalne, reklamy czasopism, produkty komercyjne i liczne wywiady z indonezyjskimi kobietami. Książka oferuje bogaty repertuar narzędzi analitycznych i teoretycznych, które pozwalają czytelnikom przemyśleć kwestie rasy i płci w kontekście globalnym oraz zrozumieć, w jaki sposób uczucia i emocje - zachodnie konstrukty, a także indyjskie, jawajskie i indonezyjskie pojęcia, takie jak rasa i malu - przyczyniają się do transnarodowych i genderowych procesów rasizacji i są ich konstytutywnymi elementami.
Saraswati argumentuje, że to, w jaki sposób emocje są przywiązane do pewnych obiektów i jak krążą, kształtuje "emocjonalny krajobraz" białego piękna w Indonezji. Jej przełomowa praca jest zniuansowaną teoretyczną eksploracją sposobów, w jakie reprezentacje piękna i emocje, które ucieleśniają, podróżują geograficznie i pomagają kształtować postawy i przekonania dotyczące rasy i płci w ponadnarodowym świecie.
