Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest wypełniona naukowymi szczegółami, ale brakuje jej wyraźnego tematu lub argumentu, co pozostawia niektórych czytelników rozczarowanych. Pomimo zawartości naukowej, kwestie redakcyjne obniżają jej ogólną jakość. Przedstawiono interesujące materiały, a entuzjazm autora jest zauważalny, co wskazuje na potencjał do poprawy w przyszłych pracach.
Zalety:Omówiony materiał jest interesujący i pokazuje entuzjazm autora. Książka ma potencjał, aby zachęcić do lepszego zaangażowania się w temat.
Wady:Książce brakuje jasno sformułowanego tematu lub konkluzji, pozostawiając czytelników niepewnych co do ogólnej argumentacji. Ponadto edycja jest słaba, brakuje szczegółów bibliograficznych i jest ona źle zorganizowana.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Specter of Capital
Zawartość książki:
W swojej błyskotliwej interdyscyplinarnej analizie globalnego kryzysu finansowego Joseph Vogl stara się zdemistyfikować kapitalizm finansowy - z jego oszałamiającą gamą nowych instrumentów - poprzez prześledzenie historycznych etapów, dzięki którym rynek finansowy osiągnął swoją obecną autonomię. Klasyczni i neoklasyczni teoretycy ekonomii odegrali tu decydującą rolę.
Ignorując wczesne ostrzeżenia o niestabilności spekulacyjnych rynków finansowych, trwali oni w swojej wierze w nieodłączną równowagę rynku, opisując nawet poważne kryzysy jako zwykłe aberracje lub dostosowania i racjonalizując wątpliwe praktyki finansowe, które eskalują ryzyko, starając się nim zarządzać. Rynek wie najlepiej: jest to świecka wersja wiary Adama Smitha w niewidzialną rękę rynku, jego ekonomiczna interpretacja osiemnastowiecznej teodycei opatrznościowej, która następnie przekształciła się w oikodikę, niekwestionowaną wiarę w samoregulującą się dobroczynność sił rynkowych.
Vogl pokazuje, że teoria finansów, wspomagana przez modelowanie matematyczne i technologię cyfrową, sama działa jak ukryta ręka, popychając rzeczywistość gospodarczą na nieznane terytorium. Wzywa teoretyków ekonomii do wyjścia poza paradygmat neoklasyczny, aby dostrzec prawdziwe kontury obecnej epoki konwulsji finansowych.
