Video Conferencing: Infrastructures, Practices, Aesthetics
Pandemia COVID-19 zreorganizowała istniejące metody wymiany, zmieniając stosunkowo marginalne technologie w nową normę.
W szczególności wielopunktowe wideokonferencje stały się ulubionym środkiem internetowych form zdalnej komunikacji i współpracy bez fizycznej obecności. Przyjmując niedawną popularyzację wideokonferencji jako punkt wyjścia, niniejsza antologia bada złożoną medialność tej nowej formy interakcji społecznej.
Łącząc refleksję teoretyczną z materialnymi studiami przypadków, autorzy kwestionują praktyki, politykę i estetykę wideokonferencji oraz specyficzne znaczenia, jakie nabiera ona w różnych kontekstach historycznych, kulturowych i społecznych.
