Ocena:
Książka „The Wind That Lays Waste” autorstwa Selvy Almady bada napięcie między ewangelikalizmem a ateizmem poprzez interakcje czterech postaci - podróżującego kaznodziei, jego córki, mechanika i pomocnika mechanika - na tle odizolowanej argentyńskiej wsi podczas potężnej burzy. Zagłębia się w tematy wiary, buntu i głębokiego wpływu wiary na indywidualne życie.
Zalety:⬤ Zniuansowana i wielowarstwowa narracja, która porusza złożone tematy ewangelikalizmu i ateizmu bez uprzedzeń.
⬤ Mocne obrazy i zapadające w pamięć sceny.
⬤ Szybka i wciągająca lektura, tylko około 110 stron.
⬤ Prowokujące do myślenia dialogi i rozwój postaci.
⬤ Wszechstronny w opowiadaniu historii, zdolny do funkcjonowania jako nowela lub dramatyczna sztuka.
⬤ Ograniczona liczba postaci może wydawać się ograniczająca dla niektórych czytelników.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać wątki religijne za zależne od osobistych przekonań i perspektyw, co wpłynie na ich przyjemność z gry.
⬤ Fabuła może wydawać się pospieszna lub niedopracowana pomimo swojej zwięzłości.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
The Wind That Lays Waste
Trzymający w napięciu, liryczny portret czwórki ludzi, których los zetknął ze sobą jednego dnia w wiejskiej Argentynie The Wind That Lays Waste rozpoczyna się w wielkiej przerwie przed burzą. Wielebny Pearson wraz ze swoją nastoletnią córką Leni ewangelizuje na argentyńskiej wsi, gdy ich samochód ulega awarii.
To zrządzenie losu prowadzi ich do warsztatu i domu starzejącego się mechanika o imieniu Gringo Brauer i młodego chłopca o imieniu Tapioca. W miarę upływu długiego dnia ciekawość i intryga przekształcają się w nieoczekiwaną zażyłość między czterema osobami: jednym mężczyzną, który głęboko wierzy w Boga, moralność i własną sprawiedliwość, a drugim, którego doświadczenia życiowe tylko utrwaliły jego moralny relatywizm i łagodną apatię, cicho żarliwym i idealistycznym asystentem mechanika oraz niespokojną, sceptyczną córką kaznodziei. W miarę jak napięcia między tymi postaciami narastają, przekonania są kwestionowane, a lojalność testowana, aż w końcu narastająca burza rozpętuje się nad równinami.
Znakomicie dopracowany debiut Selvy Almady, z jego przejrzystą i pewną prozą, jest głęboki i poetycki, dotykając gór, słońca, przysadzistych drzew, zepsutych samochodów, poplamionych potem koszul i zniszczonych żyć. The Wind That Lays Waste to filozoficzna, piękna i silnie wyróżniająca się powieść, która oznacza pojawienie się w języku angielskim autora, którego talent i opanowanie są niezaprzeczalne.
