Wiara, nauka i zrozumienie

Opinie czytelników

Książka Sir Johna Polkinghorne'a bada relacje między nauką a religią poprzez serię esejów i wykładów. Jej celem jest pokazanie, że wiara i nauka mogą współistnieć i zapewnia wgląd w różne tematy związane z tym dialogiem. Podczas gdy wielu czytelników uważa dyskusje za wartościowe i prowokujące do myślenia, niektórzy wyrażają niezadowolenie z niektórych przedstawionych argumentów, szczególnie w odniesieniu do koncepcji projektu w biologii.

Autor ma imponujące doświadczenie zarówno w nauce, jak i teologii, przyczyniając się do wnikliwych esejów. Styl pisania jest wciągający, dzięki czemu złożone tematy są przystępne. Książka zachęca do dialogu między nauką a religią i oferuje odświeżającą perspektywę, która unika skrajnych stanowisk. Kluczowe tematy są dobrze zbadane, a wielu czytelników docenia próby autora pogodzenia wiary z naukowym zrozumieniem.

Niektórzy czytelnicy uznają niektóre eseje za mniej satysfakcjonujące, zwłaszcza te omawiające projekt w biologii, które mogą skłaniać się ku kontrowersyjnym teoriom, takim jak „nieredukowalna złożoność”. Istnieją krytyczne uwagi dotyczące głębi i skuteczności argumentów Polkinghorne'a w niektórych obszarach, wskazujące na potencjalne luki w jego pogodzeniu wiary i nauki.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Faith, Science and Understanding

Zawartość książki:

W tej wciągającej książce jeden z najbardziej cenionych naukowców-teologów naszych czasów bada aspekty interakcji nauki i teologii. John Polkinghorne broni miejsca teologii na uniwersytecie (jest ona częścią ludzkiego poszukiwania prawdy) i omawia rolę objawienia w religii (jest ono zapisem doświadczenia, a nie przekazem niepodważalnych tez).

W swojej prowokującej do myślenia rozmowie Polkinghorne mówi ze szczerością i otwartością, która wynika z jego wieloletniego doświadczenia w badaniach naukowych. Głównym celem zbioru pism Polkinghorne'a jest pogodzenie tego, co nauka może powiedzieć o procesach zachodzących we wszechświecie, z teologiczną wiarą w Boga działającego w stworzeniu. Autor dogłębnie analizuje dwie powiązane koncepcje.

Pierwszym z nich jest boskie samoograniczenie związane ze stworzeniem, które prowadzi do ważnej ponownej oceny tradycyjnego twierdzenia, że Bóg nie działa jako przyczyna wśród przyczyn. Drugim jest natura czasu i zaangażowanie Boga w nią, kwestia, którą Polkinghorne pokazuje, że może łączyć metanaukę i teologiczne rozumienie.

W ostatniej części książki autor dokonuje przeglądu trzech wieków debaty na temat nauki i teologii oraz ocenia prace głównych współczesnych uczestników dyskusji: Wolfharta Pannenberga, Thomasa Torrance'a i Paula Daviesa. Rozważa również, dlaczego dyskusja naukowo-teologiczna przez kilka stuleci była szczególnym przedmiotem zainteresowania Anglików.