Wiara, jedność, dyscyplina - wywiad między służbami (ISI) Pakistanu

Opinie czytelników

Książka przedstawia historyczną narrację na temat pakistańskiego wywiadu między służbami (ISI), szczegółowo opisując jego początki, rozwój, sukcesy i porażki w latach 1948-2011, z pewnymi odniesieniami do wydarzeń do 2014 roku. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jej szczegółowe relacje i dokładne badania, inni krytykują ją za to, że jest niejednoznaczna, pełna błędów rzeczowych i pozbawiona nowego spojrzenia na operacje ISI.

Książka jest dobrze zbadana i dostarcza szczegółowych informacji na temat historii i funkcjonowania ISI. Wielu czytelników uważa ją za dobre źródło informacji o roli ISI w Afganistanie i Indiach, chwaląc jej styl narracji i wciągającą fabułę. Niektóre recenzje podkreślają, że jest ona atrakcyjna dla osób zainteresowanych tematyką wojskową i geopolityczną.

Krytycy zwracają uwagę, że książka jest głównie narracyjna i opisowa, a nie analityczna, co prowadzi do pewnej nadmiarowości informacji. Przytaczane są liczne błędy rzeczowe i brak nowych rewelacji na temat operacji ISI. Ponadto, niektórzy recenzenci opisują sposób pisania jako nijaki, a książka jest nadmiernie skoncentrowana na chronologii, co czyni ją mniej wciągającą dla zwykłych czytelników.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Faith, Unity, Discipline - The Inter-Service-Intelligence (ISI) of Pakistan

Zawartość książki:

Nawet jeśli przyjmiemy, że moralność ma uniwersalne podstawy, powinniśmy uznać, że konkretne wartości, cnoty, relacje i zobowiązania, które kierują naszymi decyzjami, są często warunkowe. Powinniśmy szanować się nawzajem, dążyć do szczęścia, prowadzić kwitnące życie i promować sprawiedliwość, ale sposób, w jaki powinniśmy to robić, zawsze będzie specyficzny dla naszego kontekstu społecznego.

Uznając, że wiele z naszych form życia etycznego jest zależnych od naszego świata społecznego, nie musimy myśleć, że cała etyka jest względna. Ostateczne moralne cele lub zasady, które stanowią podstawę naszych dążeń i ograniczają nasze działania, będą miały znaczenie i treść jedynie poprzez specyfikę formy życia, którą prowadzimy. Ignorowanie tych szczególnych cech tylko zaciemni to, co naprawdę jest ostateczną podstawą etyki i moralności.

Szczególny sposób, w jaki żyjemy razem, determinuje wiele z naszej szczególnej formy życia etycznego. Żyjąc razem, organizujemy, koordynujemy i rozumiemy nasze działania zgodnie z praktykami społecznymi.

Praktyki te określają nasze oczekiwania wobec innych i nadają sens naszym działaniom. Gdy nasze interakcje są złożone i gdy żyjemy z dużymi grupami, coraz bardziej organizujemy nasze interakcje, a nasze praktyki stają się coraz bardziej ustrukturyzowane.

To, co identyfikujemy jako nasze instytucje społeczne, to szczególnie uporządkowane praktyki, które strukturyzują nasze wspólne życie. Porządkując nasze życie, instytucje te mają głęboki i wszechobecny wpływ na treść życia etycznego.