Wiadomość w pudełku zapałek

Opinie czytelników

Książka „Message in a Matchbox” autorstwa Sary Fashandi to pamiętnik opisujący dzieciństwo i doświadczenia jej brata, Mohsena Fashandi, dorastającego w Iranie w latach 50. i 60. ubiegłego wieku. Książka została doceniona za barwne opowiadanie historii, głębię emocjonalną i uniwersalne tematy odporności i pomysłowości w obliczu przeciwności losu. Czytelnicy doceniają kulturowe spostrzeżenia i relatywny charakter zmagań rodziny, prezentując bogaty gobelin życia, który rezonuje w różnych środowiskach. W recenzjach nie pojawiła się jednak żadna znacząca krytyka.

⬤ Żywa i wciągająca historia, która przenosi czytelników do Iranu lat 1950-60.
⬤ Uniwersalne tematy odporności, rodziny i pomysłowości, które rezonują z różnymi odbiorcami.
⬤ Emocjonalna głębia, wywołująca śmiech i łzy poprzez historie z dzieciństwa.
⬤ Wnikliwe perspektywy kulturowe i szczegóły dotyczące życia w Iranie przed rewolucją.
⬤ Silny rozwój postaci, zwłaszcza Mohsena i jego rodziny.
⬤ Wciągająca i motywująca, pozostawiająca czytelników zainspirowanych do refleksji nad własnym życiem.
⬤ Potencjalne dyskusje w klubach książki na temat podstawowych wartości i dynamiki rodziny.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać skupienie się wyłącznie na dzieciństwie za ograniczające, pragnąc więcej perspektywy dla dorosłych.
⬤ Niektórzy czytelnicy preferujący literaturę faktu mogą być zaskoczeni narracyjnym stylem pamiętnika.
⬤ W recenzjach nie wspomniano o żadnej znaczącej krytyce; ogólny odbiór jest w przeważającej mierze pozytywny.

(na podstawie 74 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Message in a Matchbox

Zawartość książki:

Wszystko zaczęło się podczas naszego zjazdu rodzinnego latem 2006 roku, kiedy odkryłem bezcenny skarb: wspomnienia mojego najstarszego brata z okresu dorastania.

Nazywa się Mohsen i urodził się w Teheranie, w Iranie, w rodzinie biednych, borykających się z trudnościami młodych rodziców. Już w wieku sześciu lat wymyślił, jak być kreatywnym i zarabiać pieniądze, by wypełnić swój pusty żołądek.

Gdy opowiadał mi o swoich wspomnieniach, zrozumiałem, co sprawiło, że stał się tak fascynującym, jowialnym i pracowitym człowiekiem. Zawsze miał w sobie spokojną pewność siebie, jakby nie czuł potrzeby imponowania komukolwiek. Nie musiał.

Przeszedł tak wiele, że zanim skończył dwadzieścia trzy lata, przeżył pełniejsze życie niż większość ludzi. Te historie to wybrane fragmenty wielu wspomnień Mohsena.