Why Misread A Cloud

Zawartość książki:

Zwycięzca Sunken Garden Chapbook Award

Why Misread a Cloud bierze swoją nazwę od chmur popiołu i dymu w czasie wojny, które jawią się autorowi jako "burza, wiejąca nad morzem". Zarówno eksploracja zdolności umysłu do przekształcania tego, co jest w coś innego, aby przetrwać, jak i zdolność umysłu do przeciwstawienia się skutkom wojny psychospołecznej - narzuconej przez wojsko i policję. "Kto chce, żebyś się bał" - pyta przyjaciel poety, "dosypując cukru do herbaty". Uświadomienie sobie tego pytania pozwala poecie zbadać siły, które oddzielają nas od siebie nawzajem i sposoby, w jakie wznosimy się w sobie, aby przejść przez strach w kierunku miłości.

"Musiałam tylko pozwolić kurtynie opaść" - pisze Carlson we wstępie do swoich przejmujących i czułych wierszy, przyznając na początku, że ma przywilej skóry, by nie widzieć przemocy sponsorowanej przez państwo - okrucieństw wojny w Libanie w 2006 roku, która toczy się wokół niej, łącząc się, dekady później, z okrucieństwami policyjnej przemocy wobec jej czarnoskórych sąsiadów w domu w East Liberty w Pittsburghu. Wiersze Carlson stanowią przeciwieństwo niewidzenia, kadrując fragmenty zeznań z dużą ulgą: Czarne rodziny wyrwane ze snu, twarz izraelskiego karabinu maszynowego w zbliżeniu, skutki wycieku ropy do morza. "Nazwałbyś to wojną czy inwazją? "Moi sąsiedzi z pustymi rękami na ulicy..." - pyta, pytanie początkowo odnoszące się do obu scen. W pustych rękach jest też łagodność, gdy w innym miejscu dziecko podnosi lalki przez brakujące drzwi lub głos Marvina Gaye'a unosi się nad ustawionymi karabinami w policyjnej obławie. Szczegóły czasu i miejsca wielokrotnie wślizgują się w pojedynczy koszmar, który nawiedza narratorkę, ale ona nie odwraca wzroku. W wymagającym, zmysłowym języku Carlson oświetla wyostrzone krawędzie, które wywołują trauma i miłość, prosząc nas, abyśmy byli świadkami razem z nią, jednocześnie koncentrując się na pytaniu: "czyja ewakuacja, czyje drinki na srebrnej tacy, czyja góra, czyj księżyc". Pytanie bez odpowiedzi wisi w białej przestrzeni strony. To potężne, wstrząsające dzieło, którego każda linijka sprawia, że czuję serce, chcę widzieć".

-Meg Shevenock, autorkaThe Miraculous, Sometimes .