Why I Failed Charm School: Pamiętnik autorstwa Tishy Sterling

Opinie czytelników

Recenzje pamiętnika Tishy Sterling o jej życiu i relacji z matką, aktorką Ann Sothern, ujawniają mieszany odbiór. Wielu czytelników uznało tę historię za wciągającą i doceniło szczerość na temat zmagań z uzależnieniem i rozwoju osobistego. Pojawiły się jednak skargi dotyczące jakości edycji i struktury narracji, które pogorszyły ogólne wrażenia z lektury.

⬤ Wciągająca i angażująca opowieść o osobistych zmaganiach i hollywoodzkich doświadczeniach.
⬤ Szczere i introspektywne spojrzenie na życie autorki i jej relacje z matką.
⬤ Oferuje interesujące historyczne spostrzeżenia na temat show-biznesu i osobiste anegdoty.
⬤ Porusza tematy odkupienia i przebaczenia.

⬤ Słaba redakcja prowadząca do błędów gramatycznych, literówek i chaotycznej narracji.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że historia nie ma głębi w odniesieniu do kariery aktorskiej autora i jest nieco powtarzalna.
⬤ Atrakcyjność książki może być ograniczona do osób szczególnie zainteresowanych biografiami celebrytów, jak zauważyli niektórzy krytycy.

(na podstawie 42 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Why I Failed Charm School: A Memoir by Tisha Sterling

Zawartość książki:

Jak mówi aktorka telewizyjna i filmowa Tisha Sterling, córka znanej hollywoodzkiej aktorki Ann Sothern: "Moje karty zostały hojnie rozdane. Od moich rodziców i dobrego Boga odziedziczyłam piękno i zostałam pobłogosławiona wspaniałą przyszłością.

Z pozoru miałam życie, o jakim większość ludzi może tylko pomarzyć". Jednak... "Każdego ranka przez cztery lata połykałem 100 miligramów metadonu, zmieszanego z Kool-Aid z małego białego papierowego kubka.

Jak w zegarku, ubierałem się we wczorajsze brudne ubrania zabrane z mojego małego mieszkania, które dzieliłem z moją 16-letnią córką i udawałem się do kliniki metadonowej w zachodnim Los Angeles. Tego ranka czułam w sobie złość, strach i wstyd.

Myślałam o mojej matce, niegdyś ważnej aktorce filmowej, której kariera rozkwitała od lat dwudziestych do chwili obecnej i głupio porównywałam ją z moją własną karierą, która była już w toalecie, prawie nieistniejąca. Jednak uparcie trzymałam się promyka nadziei (być może mojego jedynego ratunku), że wkrótce pojawią się dla mnie udane przesłuchania w telewizji i filmie i że wkrótce wrócę do pracy na hollywoodzkim planie, robiąc to, co robiłam najlepiej - aktorstwo".

W ten sposób Tisha rozpoczyna swój szczery pamiętnik, opisujący to, co z pozoru wydawało się wymarzonym życiem córki Ann Sothern, ale czasami było dokładnie odwrotnie. Po drodze Tisha maluje intymny portret Hollywood i jego osobowości w minionym Złotym Wieku Hollywood w latach trzydziestych i sześćdziesiątych XX wieku, portret, który mógł przedstawić tylko ten, kto żył i pracował w Hollywood tej wspaniałej ery.