Ocena:
Książka „Whose Blues?” autorstwa Adama Gussowa to kompleksowa eksploracja muzyki bluesowej, jej kulturowych korzeni i implikacji rasowych w ramach gatunku. Jest chwalona za to, że jest dobrze zbadana, prowokująca do myślenia i pięknie napisana, zapewniając zarówno edukacyjne, jak i przyjemne doświadczenie czytelnicze. Podwójna rola Gussowa jako naukowca i muzyka bluesowego nadaje wiarygodności jego spostrzeżeniom, czyniąc temat przystępnym i pouczającym dla czytelników.
Zalety:⬤ Dobrze zbadana i wszechstronna
⬤ edukacyjna i wciągająca
⬤ napisana przez wiarygodnego autora z zarówno akademickim, jak i praktycznym doświadczeniem w bluesie
⬤ oferuje zrównoważoną dyskusję na temat rasy i muzyki
⬤ prowokująca do myślenia i pięknie napisana.
Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że złożoność argumentów wymaga uważnego rozważenia i być może wielokrotnego przeczytania; temat może być wyzwaniem dla osób niezaznajomionych z historycznym kontekstem muzyki bluesowej.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Whose Blues?: Facing Up to Race and the Future of the Music
Przełomowe nagranie "Crazy Blues" Mamie Smith z 1920 roku rozpaliło świat muzyki pop, inaugurując nowy afroamerykański rynek "płyt rasowych". Niedługo później takie nagrania przyniosły również czarnego bluesa do coraz większej międzynarodowej publiczności.
Sto lat później świat głównego nurtu bluesa przekształcił się w wielokulturowy i ponadnarodowy tygiel, przenosząc muzykę daleko poza czarny południowy świat, z którego się wywodzi. Ale nie wszyscy są z tego zadowoleni. Jeśli "Nie ma czarnych.
Nie ma białych. Tylko blues", jak sugeruje jeden ze znanych memów, dlaczego niektórzy bluesmani słyszą takie stwierdzenia jako agresywną próbę kulturowego zawłaszczenia i wymazania traumatycznych historii, które leżą głęboko w sercu muzyki? Z drugiej strony, jeśli "blues jest czarną muzyką", jak twierdzą niektórzy wykonawcy i krytycy, to co powinniśmy zrobić z tętniącą życiem globalną sceną bluesową, z jej mieszanką narodowości i grup etnicznych?
W Whose Blues? wielokrotnie nagradzany badacz i wykonawca bluesa Adam Gussow stawia czoła tym trudnym pytaniom. Wykorzystując literaturę i historię bluesa jako kulturową kotwicę, Gussow definiuje, interpretuje i nadaje sens bluesowi w nowym tysiącleciu. Opierając się na najważniejszych pisarzach tradycji bluesowej, w tym W.
C. Handy'ego, Langstona Hughesa, Zory Neale Hurston i Amiri Baraki, a także opierając się na swojej osobistej wiedzy na temat bluesowej sceny wykonawczej, prowokująca do myślenia książka Gussowa rozpoczyna długo spóźnioną rozmowę.
