Ocena:
Recenzje „White Jazz” Jamesa Ellroya to mieszanka zachwytu nad stylistycznymi wyborami i krytyki rozwoju postaci i czytelności. Wielu czytelników chwali zawiłą fabułę i unikalny styl prozy, podczas gdy niektórzy uważają, że pisanie jest zagmatwane, a postaciom brakuje głębi.
Zalety:⬤ Skomplikowana i złożona fabuła, która wciąga i trzyma w napięciu.
⬤ Unikalny i innowacyjny styl pisania, opisywany jako staccato i minimalistyczny, który pasuje do gatunku noir.
⬤ Doskonałe przedstawienie Los Angeles lat 50. z żywymi opisami widoków, dźwięków i atmosfery.
⬤ Angażujący główny bohater i rozwiązanie kilku łuków postaci z poprzednich książek z Kwartetu L.A.
⬤ Sukces w tworzeniu poczucia pilności i napięcia w całej narracji.
⬤ Styl pisania jest wymagający i może być mylący dla czytelników, często wymagając korekty.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że rozwój postaci, zwłaszcza kobiecych, jest niewystarczający i jednowymiarowy.
⬤ Główny bohater, Dave Klein, jest krytykowany za to, że jest zbyt antybohaterem i nie jest wystarczająco wiarygodny.
⬤ Kilku recenzentów zauważyło, że dla początkujących czytelników Ellroya ta książka może nie być najlepszym punktem wyjścia.
⬤ Niektórzy stwierdzili, że proza jest zbyt przycięta i wymuszona, co utrudnia zaangażowanie się w historię.
(na podstawie 105 opinii czytelników)
Wtedy federalni ogłaszają pełne śledztwo w sprawie korupcji w lokalnej policji i wszystko zaczyna się walić.
Klein został wystawiony jako przynęta, "zły glina, który ma przyciągnąć uwagę", a uwaga nadchodzi ze wszystkich stron: od lokalnych polityków, od mosiądzu LAPD, od rekieterów i narkotykowych królów - wszyscy oni są piekielnie zdeterminowani, by ukryć swoje własne sekrety.
