Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „White Birch, Red Hawthorn” autorstwa Nory Murphy stanowi dogłębną eksplorację historii Minnesoty przez pryzmat jej irlandzkiego i rdzennego dziedzictwa. Podkreśla wspólną historię imigrantów i rdzennych Amerykanów, poruszając tematy traumy, tożsamości i skutków kolonizacji. Narracja zachęca czytelników do refleksji nad własnymi podróżami przodków i kontekstami historycznymi związanymi z nabywaniem ziemi w Ameryce.
Zalety:Książka jest chwalona za szczerą i wnikliwą eksplorację historii, szczególnie w odniesieniu do doświadczeń Irlandczyków i rdzennych Amerykanów. Czytelnicy doceniają zdolność Murphy do łączenia osobistego pochodzenia z szerszymi narracjami historycznymi oraz jej prowokujące do myślenia pisanie, które zachęca do refleksji nad traumami, z którymi borykają się zarówno imigranci, jak i rdzenni mieszkańcy. Jest uważana za niezbędną lekturę dla potomków imigrantów i jest znana ze swojego emocjonalnego wpływu i wciągającej opowieści.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że książka koncentruje się na traumie i niesprawiedliwości historycznej, co może być trudne, zwłaszcza jeśli szukają bardziej prostego opisu historycznego. Co więcej, osoby, które nie są szczególnie zainteresowane genealogicznymi poszukiwaniami, mogą nie współgrać tak bardzo z osobistą podróżą Murphy'ego.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Zawartość książki:
"To jest podbita ziemia". Słowa kobiety z plemienia Dakota, wypowiedziane na spotkaniu społeczności w St. Paul, mocno uderzyły Norę Murphy. Jej irlandzcy pradziadkowie, uciekając przed głodem ziemniaczanym, zgłosili roszczenia do 160 akrów w dziewiczym gaju klonowym w Minnesocie. To, że zagroda jej wywłaszczonych przodków, The Maples, została zbudowana na innym, znacznie bardziej brutalnym wywłaszczeniu, jest twardą prawdą leżącą u podstaw White Birch, Red Hawthorn, wspomnień Murphy o poszukiwaniu głębszych powiązań między tą sporną ziemią a społecznościami, które nazywają ją domem.
W dwunastu esejach, z których każdy poświęcony jest drzewu ważnemu dla Minnesoty, Murphy opowiada historię gaju, który na długo przed przybyciem Irlandczyków był domem dla trzech rdzennych plemion: Dakota, Ojibwe i Ho-Chunk. Zauważa niszczycielskie strategie stosowane przez rząd Stanów Zjednoczonych w celu odebrania ziemi plemionom, ale także powraca do kultowych amerykańskich opowieści, które subtelnie nadal promują to przemieszczenie - historię Święta Dziękczynienia, mit Paula Bunyana i książki Little House Laury Ingalls Wilder. Murphy udaje się do Irlandii, by odkryć inną, długo ukrywaną opowieść - o podróży jej praprababki z północnego Tipperary do The Maples.
Odnajdując te historie, White Birch, Red Hawthorn odkrywa rany z przeszłości - i możliwość, że poprzez połączenie z tym cierpieniem może nastąpić uzdrowienie. Murphy mówi nam, że następny krok jest prosty: słuchaj.
