Where I Live: Nowe i wybrane wiersze

Opinie czytelników

Zbiór poezji Arundhathi Subramaniam charakteryzuje się mieszanką przyziemności i głębi, eksplorując tematy ludzkiej intymności, kultury i egzystencjalnych podróży. Czytelnicy doceniają jej eksplorację sprzeczności i ambiwalencji, a także żywy język i humor wpleciony w jej wiersze. Zbiór ma odświeżającą jakość, przyciągając czytelników różnorodnymi tematami i stylami.

⬤ Głęboka eksploracja tematów takich jak ludzka intymność, kultura i egzystencjalne podróże.
⬤ Żywy, wciągający język z mieszanką humoru i dowcipu.
⬤ Przedstawia szereg nastrojów i tematów, w tym miłość, życie codzienne i duchowość.
⬤ Unikalna perspektywa Subramaniama i umiejętność zestawiania ze sobą różnych elementów kulturowych.
⬤ Eleganckie i precyzyjne użycie języka angielskiego zwiększa czytelność i przyjemność z lektury.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą poczuć się przytłoczeni głębią i złożonością tematów.
⬤ Sporadyczne uczucie rozczarowania lub dezorientacji wynikające z eksploracji ambiwalencji bez rozwiązania.
⬤ Eklektyczna natura zbioru może nie spodobać się wszystkim entuzjastom poezji.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Where I Live: New & Selected Poems

Zawartość książki:

„Where I Live” łączy dwa pierwsze indyjskie zbiory poezji Arundhathi Subramaniam, »On Cleaning Bookshelves« i »Where I Live«, z wyborem nowych utworów. Jej wiersze eksplorują różne ambiwalencje - wokół ludzkiej intymności z jej wąskimi gardłami i niespodziankami, życia w megalopolis Trzeciego Świata, mitu, polityki kultury i płci oraz uporczywego tropu egzystencjalnej podróży.

Badają sprzeczne impulsy: pragnienie przygody i zakotwiczenia; ekspansja i powstrzymywanie; wrażliwość i siła; wolność i przynależność; wycofanie i zaangażowanie; oraz podejście do języka jako ekscytującego zasobu i desperackiego schronienia. Jej nowe wiersze to medytacja nad pożądaniem - w której zmysłowość i świętość nierozerwalnie się przenikają.

Jest w nich fascynacja skórami, które oddzielają „ja” od „innego”, „ja” od „siebie”, „rzecz” od „nie-rzeczy”. To wiersze o mrocznej potrzebie, pilności, pragnieniu jako wykolejeniu i wykolejeniu jako możliwości.