Ocena:
Książka bada teologiczne wpływy Henri Bergsona na pisma C.S. Lewisa, T.S. Eliota i W.H. Audena, rysując powiązania między ich przemyśleniami na temat czasu i boskości. Jest chwalona za swoją głębię, naukowość i sposób, w jaki poprawia zrozumienie złożonych dzieł literackich.
Zalety:Książka jest głęboko wnikliwa, łącząc koncepcje teologiczne z literaturą. Skutecznie wyjaśnia wpływ Bergsona na literaturę XX wieku i zapewnia dokładne tło każdego omawianego autora. Książka jest zalecana dla studentów wyższych lat, a korzystanie z przypisów w odniesieniach jest doceniane.
Wady:Niektórzy recenzenci stwierdzili, że niektóre teksty filozoficzne są trudne do poruszania się przed lekturą książki i może być wymagana wcześniejsza wiedza. Argument dotyczący związku Audena z Bergsonem został uznany za najtrudniejszy i przez to mniej jasny.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
When the Eternal Can Be Met: The Bergsonian Theology of Time in the Works of C. S. Lewis, T. S. Eliot, and W. H. Auden
When the Eternal Can Be Met bada filozofię stojącą za teologią najwybitniejszych pisarzy chrześcijańskich XX wieku: C.S. Lewisa, T.S.
Eliota i W.H. Audena. Ci trzej literaccy giganci nawrócili się na chrześcijaństwo w ciągu nieco ponad dekady od siebie i co ciekawe, wszyscy trzej autorzy teologiczni zwrócili się ku tematowi czasu.
Wszyscy trzej autorzy doszli również do niezwykle podobnych wniosków na temat czasu, twierdząc, że doczesna chwila obecna pozwala spotkać się z wiecznością. Kilkadziesiąt lat przed tym, jak Lewis, Eliot i Auden starali się twórczo skonstruować fikcyjną lub poetycką teologię czasu, wybitny filozof Henri Bergson pisał o mocy czasu do przekształcania emocjonalnego i duchowego stanu jednostki, teorii dobrze znanej Lewisowi, Eliotowi i Audenowi.
Książka When the Eternal Can Be Met dowodzi, że nie można w pełni zrozumieć teologii czasu Lewisa, Eliota i Audena bez zrozumienia teorii Bergsona. Ze świeckiej filozofii Bergsona wyrosły najważniejsze dzieła teologii literackiej i traktaty o czasie XX wieku, a w inspirowanych Bergsonem konstrukcjach literackich Lewisa, Eliota i Audena brzmi wspólna teologiczna artykulacja - czas teraźniejszy jest miejscem, w którym ludzie spotykają Boga.
