Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka omawia smutek doświadczany w kościołach wyznaniowych, szczególnie wśród starszych kongregacji, i zapewnia narzędzia dla przywódców kościelnych, aby pomóc im konstruktywnie smucić się i iść naprzód. Jest chwalona za swoje znaczenie zarówno w kontekście religijnym, jak i organizacyjnym.
Zalety:Oferuje cenne narzędzia dla przywódców kościelnych, porusza istotną kwestię żałoby w zborach, napisana przez wnikliwego praktyka z osobistym doświadczeniem.
Wady:Może przemawiać przede wszystkim do osób w kontekście religijnym, potencjalnie ograniczając grono odbiorców poza organizacjami związanymi z kościołem.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
When Steeples Cry: Leading Congregations Through Loss and Change
Zawartość książki:
When Steeples Cry to książka o ucieleśnieniu - twoim i moim - oraz o naturze straty występującej w kontekstach kościelnych Ameryki Północnej. Nie ma to być książka typu „jak to zrobić”, ale przewiduje, że będziesz innym rodzajem lidera dla swojej społeczności. Napisana specjalnie dla przywódców kościelnych i seminarzystów, którzy będą służyć w głównych kościołach protestanckich, When Steeples Cry identyfikuje pracę żałoby jako znaczący aspekt bycia liderem kościoła w dzisiejszej Ameryce Północnej.
Kiedy płaczą stromizny bada straty numeryczne, relacyjne, materialne, tożsamościowe, funkcjonalne, ról i systemowe oraz sugeruje, jak dobrze się smucić i iść dalej w zdrowy, życiodajny sposób.
Zjednoczony Kościół Metodystyczny (USA) stracił ponad 3,3 miliona członków. Kościół Prezbiteriański (USA) stracił ponad 2,3 miliona członków od 1971 roku. Kościół Episkopalny (USA) stracił ponad 1,1 miliona członków. Kościół Ewangelicko-Luterański (USA) stracił ponad 540 000 członków, w tym 61 871 członków w latach 2001-2002. Czterdzieści pięć kościołów zamknęło swoje podwoje w 2002 roku. Jak mówi Hamman, większość północnoamerykańskich kongregacji i denominacji protestanckich doświadczyła znacznych strat od lat sześćdziesiątych XX wieku. Co więcej, dynamiczne i rozwijające się kościoły, które zmieniają swoje tradycje, doświadczają utraty tego, co było im znane. W wielu kościołach straty z przeszłości i teraźniejszości pozostają nienazwane i nieopłakane.
