What You Become in Flight: A Memoir

Opinie czytelników

Pamiętnik „What You Become in Flight” autorstwa Ellen O'Connell Whittet to fascynująca eksploracja kobiecych doświadczeń, szczególnie przez pryzmat baletu i osobistych zmagań. Porusza istotne tematy, takie jak samoakceptacja, kwestie związane z wizerunkiem ciała, wzmocnienie pozycji kobiet oraz podróż do uzdrowienia i samopoznania. Liryczny styl pisania Whittet ożywia jej historię, rezonując z czytelnikami niezależnie od ich doświadczenia w tańcu.

Książka jest chwalona za piękny, liryczny styl i głęboki wgląd w życie i zmagania kobiet. Czytelnicy uważają, że narracja Whittet jest wciągająca i zrozumiała, a wielu z nich podkreśla emocjonalną głębię i wrażliwość przekazaną w jej historii. Książka jest postrzegana zarówno jako potężny feministyczny pamiętnik, jak i wciągająca lektura, która trzyma czytelników w napięciu od początku do końca. Eksploracja przez autorkę złożonych tematów, takich jak obraz ciała i rozwój osobisty, znajduje szeroki oddźwięk, dzięki czemu książka jest atrakcyjna dla szerokiego grona odbiorców.

Niektórzy czytelnicy wyrazili pragnienie głębszej eksploracji w niektórych sekcjach, szczególnie w odniesieniu do kwalifikacji autora i innych tematów, które mogą wydawać się mniej rozwinięte w porównaniu z anegdotami baletowymi. Niektórzy uważali, że skupienie się na tańcu może nie spodobać się osobom zupełnie niezaznajomionym z baletem, pomimo uniwersalnych tematów.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Zawartość książki:

„Przejmująca i znakomita”-- The Los Angeles Review of Books.

„Inspirująca i potężna książka"-- Booklist.

„Prawdziwie wciągająca lektura"-- Kirkus.

„Odkrywcza, szczera i cudowna” - Chanel Miller, autorka Know My Name.

Liryczny i medytacyjny pamiętnik o szkodach, jakie wyrządzamy w pogoni za doskonałością, bólu utraty marzeń i sile odpuszczania obu.

Mając przed sobą obiecującą karierę w balecie klasycznym, Ellen O'Connell Whittet była zdruzgotana, gdy błąd w próbie spowodował kontuzję kończącą karierę. Balet był miłością jej życia. Żyła dla chwil spędzonych w blasku scenicznych świateł - szybując w powietrzu, udając jednak przelotnie, że bez wysiłku przeciwstawia się grawitacji.

Jednak wraz z wyniszczającą kontuzją, która zmusiła ją do ponownego przemyślenia swojej przyszłości, zaczęła również zastanawiać się nad tym, co w przeszłości uważała za oczywiste. Pod każdą idealną arabeską kryła się stopa, oszpecona przez buty pointe, wepchnięta - sklejona i krwawiąca - do różowego, jedwabnego pantofelka. Za jej ciałem baletnicy kryła się młoda dziewczyna głodząca się w kruchy zbiór kończyn. W jej miłości do baletu kryła się nienawiść do samej siebie za walkę o osiągnięcie perfekcji, której od niej wymagał.

W tym surowym i odkupieńczym debiutanckim pamiętniku Ellen O'Connell Whittet bada ciche cierpienie baletnicy - i znajduje w nim symbol przemocy, z którą kobiety po cichu zmagają się każdego dnia. Dla O'Connell Whittet uwolnienie się od jednego oznaczało konfrontację z drugim - tylko wtedy można było naprawdę wzbić się w powietrze.