What We Wish Were True: Refleksje na temat pielęgnowania życia i stawiania czoła śmierci

Opinie czytelników

Książka jest głęboko poruszającym zbiorem esejów autorstwa Tallu Schuyler Quinn, przedstawiającym jej refleksje na temat życia, śmierci i podróży w obliczu śmiertelnej choroby. Jest chwalona za swoją autentyczność, piękno i głębię emocjonalną, oferując czytelnikom głębokie spojrzenie na kruchość życia oraz znaczenie miłości i więzi.

Czytelnicy doceniają surową szczerość książki, piękny styl pisania i emocjonalny wpływ. Wielu uważa ją za inspirującą i podnoszącą na duchu, z potężnymi tematami życia, śmierci i więzi międzyludzkich. Eseje rezonują na poziomie uniwersalnym, zachęcając czytelników do refleksji nad własnym życiem i związkami. Książka opisywana jest jako hojny prezent, do którego można wracać wielokrotnie.

Niektórzy recenzenci wspominają o braku spójności, ponieważ książka jest kompilacją wpisów na blogu, które mogą sprawiać wrażenie strumienia świadomości. Niektórzy zauważyli, że choć książka oferuje wgląd, może nie zapewniać dogłębnego zrozumienia umierania, którego szukali. Ogólnie rzecz biorąc, jest to dobra lektura, ale niekoniecznie obowiązkowa dla wszystkich.

(na podstawie 32 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

What We Wish Were True: Reflections on Nurturing Life and Facing Death

Zawartość książki:

NEW YORK TIMES BESTSELLER - "Stawianie czoła śmierci jest najtrudniejszą rzeczą ze wszystkich, a Tallu Quinn stawia jej czoła w sposób, który złamał i uleczył moje serce. Ta książka to piękny hołd dla życia, prawdy i miłości." - Glennon Doyle, autor bestsellera nr 1 New York Timesa "Untamed".

Głębokie eseje na temat pielęgnowania życia w obliczu nieuleczalnej diagnozy, od oddanej humanitarnej i młodej matki tworzącej "tętniące życiem dziedzictwo, którego możemy się trzymać i od którego możemy się uczyć" (Ann Patchett).

JEDNA Z NAJLEPSZYCH KSIĄŻEK ROKU: Kirkus Reviews

"W tych samych rękach trzymam zarówno nadzieję, jak i smutek. To luźny uścisk, luźniejszy niż ten, do którego jestem przyzwyczajona. Moja miłość jest o wiele większa ode mnie".

Liderka organizacji non-profit i minister Tallu Schuyler Quinn spędziła swoje dorosłe życie, pracując nad łagodzeniem głodu, nierówności systemowych i marnotrawstwa żywności, najpierw jako wolontariuszka w Stanach Zjednoczonych i za granicą, a następnie jako założycielka Nashville Food Project, gdzie wspierała tętniącą życiem pracę społeczności lokalnej na rzecz sprawiedliwości żywnościowej w środkowym Tennessee. Wszystko to zmieniło się tuż po jej czterdziestych urodzinach, kiedy zdiagnozowano u niej glejaka IV stopnia, agresywną formę nieuleczalnego raka mózgu.

W "What We Wish Were True" Quinn boleśnie zmaga się z możliwością pozostawienia męża i dzieci, których uwielbia, oraz z tym, co to znaczy żyć z nieuleczalną diagnozą i wciąż odnajdywać sens. "Myślę o tym, że mój cel może być taki sam w śmierci, jak i w życiu - poddanie się nadziei, że nasze słabości mogą stać się silne, że to, co jest złamane, może stać się całością" - pisze.

Poprzez wspaniałą prozę Quinn mistrzowsko splata ze sobą tematy życia i śmierci, łącząc duchowo odżywcze historie o rodzinie, tożsamości, powołaniu, ukochanej wspólnocie, szerokim przyjęciu Boga i życiu z rakiem mózgu. Zebrane razem, te wspaniałe eseje są przeszywającym przypomnieniem, aby pielęgnować każdą chwilę, czy to rozdzierającą serce, czy zabawną, i odrzucić inne troski.

Jako matka, pokrewna dusza i droga przyjaciółka, Tallu Schuyler Quinn patrzy nam w oczy z zasłużonymi łzami i mówi nam słodko-gorzką prawdę: Wszyscy szukamy tego, co już nas znalazło - obecnej i bezgranicznej miłości. Ta miłość nas wyzwoli i nigdy nie pozwoli nam odejść.