Ocena:
Książka „What To Miss When” autorstwa Leigh Stein to fascynujący zbiór poezji, który rezonuje z doświadczeniami milenialsów podczas pandemii. Zawiera odniesienia do popkultury i powiązane tematy, dzięki czemu jest przystępna i przyjemna nawet dla tych, którzy zazwyczaj nie preferują poezji.
Zalety:⬤ Potwierdza pandemiczne doświadczenia starszych milenialsów.
⬤ Wysoce relatywny i wypełniony odniesieniami do popkultury.
⬤ Wciągająca i czytelna, opisywana jako kompulsywnie czytelna.
⬤ Ma moc przekształcania sceptyków poezji w fanów.
⬤ Oferuje wnikliwe refleksje na temat ludzkich doświadczeń we współczesnym społeczeństwie.
⬤ Zawiera mądre i prowokujące do myślenia wersy.
⬤ Może być szczególnie atrakcyjna dla millenialsów, prawdopodobnie alienując inne grupy demograficzne.
⬤ Dla niektórych czytelników eksperymentalna lub nowoczesna poezja może stanowić wyzwanie.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
What to Miss When: Poems
Wiersze o popkulturze, śmiertelności i internecie, napisane podczas pandemii koronawirusa - dla czytelników, którzy są bardziej skłonni do dwukrotnego dotknięcia Instapoems niż odłożenia telefonu na tyle długo, aby przeczytać Dekameron
Katalizowany przez schronienie się w miejscu i osobiste wyzwanie, by zrezygnować z alkoholu na trzydzieści dni, Leigh Stein, poeta-laureat The Bachelor, napisał Dekameron XXI wieku, aby oprawić współczesne bajki. W „What to Miss When” autorka robi psikusa reality TV i influencerom wellness, soczystym myślozbrodniom i językom miłości, a także mieszanym przesłaniom współczesnego feminizmu.
„Think Starlight”, pierwszy wiersz w tym zbiorze, napisany przed jakimikolwiek nakazami kwarantanny, wyobrażał prawdopodobieństwo, że Stany Zjednoczone pójdą w ślady Włoch pod względem liczby przypadków i przeciążenia szpitali. Do 17 marca 2020 roku wyobrażony Nowy Jork zamknął szkoły, bary i restauracje, a reszta kraju pozostała w tyle.
Z nihilistycznym humorem i kontrolowaną rozpaczą, What to Miss When bada lęki przed śmiercią i zakupami spożywczymi, stres, sprzątanie i picie, złe zachowanie celebrytów, wszystko, co uważaliśmy za oczywiste, oraz życie zapośredniczone przez ekrany - z dysocjacją przez Internet i szukaniem luster w XIV-wiecznym tekście pandemicznym, rodzajem reakcji na przetrwanie, aby żyć swobodnie przez katastrofę.
