Wewnętrzny rym

Oryginalny tytuł:

Internal Rhyme

Zawartość książki:

Czytelnik znajdzie w tym tomie serię praktycznych i popularnych dyskursów, wygłoszonych w Brooklyn Tabernacle, traktujących o złu dnia dzisiejszego, dających jasną i pełną ekspozycję wspomnianych zjawisk oraz sugerujących środki zaradcze, dzięki którym można je przezwyciężyć. - Blaster Al Ackerman O ile stosunkowo jasne jest, że sukces Internal Rhyme można przypisać jego korzeniom w kulturze zinów i dynamicznych biuletynów społecznościowych, o tyle jego sukces i skuteczność jako publikacji literackiej jest mniej oczywista.

W rzeczywistości wydaje się, że zrobiono wiele, aby sabotować wszelkie możliwe powiązania z "legalnymi" nośnikami. Prawda jest taka, że Internal Rhyme mierzyło się z bardzo trudnym problemem: jak dokładnie i autentycznie zaprezentować środek wyrazu artystycznego, który jest różnie rozumiany w zależności od tego, jak jest prezentowany (werbalnie vs. tekst), różni się w zależności od występu (różni oratorzy) i zmienia się w interpretacji wraz z wewnętrznym doświadczeniem każdej osoby (umysł każdego czytelnika po cichu formuje słowa w zdania i akapity w historie)? Aby temu zaradzić, Internal Rhyme aktywnie unikał bezpiecznej prezentacji materiału i unikał stosowania suchego, antyseptycznego podejścia przyjętego przez wiele publikacji głównego nurtu.

Agresywnie grał szybko i luźno z zasadami tego, jak powinno się prezentować pisanie. "I to", według Roberta Frosta, "zrobiło całą różnicę". Historie były przedstawiane jako artykuły w gazecie z nagłówkami, które skracały się do sedna, aby ujawnić znaczenie.

Czytelnicy byli zachęcani do zabawy z treścią poprzez różne gry, łamigłówki i ćwiczenia dopasowywania. Rysunki, kolaże i ilustracje zarówno wspierały, jak i zestawiały tekst pisany, a tropy biuletynu, takie jak przypisy, nagłówki i nagłówki, oferowały krótki wgląd w proces twórczy pisarza. Internal Rhyme odniósł sukces, ponieważ każdy numer był serią eksperymentów w zakresie opowiadania historii i aktywnego angażowania odbiorców.

Każdy element - od fałszywych reklam po wyrażanie niezwykle osobistych wspomnień - wspierał ten cel. - Jeff Rathermel, Artysta/Kurator.