Wewnątrz subkultury: Postmodernistyczne znaczenie stylu

Opinie czytelników

Książka „Inside Subculture” autorstwa Muggletona przedstawia dobrze uargumentowaną i zbadaną eksplorację współczesnych subkultur. Chociaż krytykuje dominujące stanowiska teoretyczne i podważa tradycyjne poglądy na subkulturę jako czysto opozycyjną wobec kultury dominującej, niektórzy czytelnicy uznają ją za gęstą i sugerują wcześniejsze przeczytanie powiązanych tekstów dla lepszego zrozumienia.

⬤ Dobrze uargumentowane i zbadane
⬤ skonstruowane wokół jasnych hipotez
⬤ przystępne pisanie dla osób zaznajomionych z tekstami akademickimi
⬤ zapewnia krytyczny przegląd wcześniejszych teorii dotyczących subkultur
⬤ podkreśla subiektywne doświadczenia i unika redukcjonistycznych dychotomii
⬤ przydatne w badaniach nauk społecznych.

⬤ Gęsta i wypełniona odniesieniami, co może utrudniać korzystanie z niej osobom niezaznajomionym z teoriami kulturowymi
⬤ niektórzy mogą uznać ją za rozwlekłą
⬤ brakuje omówienia różnorodności rasowej w subkulturach
⬤ może stanowić wyzwanie dla czytelników bez wcześniejszej znajomości powiązanej literatury.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Inside Subculture: The Postmodern Meaning of Style

Zawartość książki:

Co motywuje ludzi do ubierania się w sposób, który odróżnia ich od konwencjonalnych norm? Czy to prawda, że w naszej postmodernistycznej kulturze "wszystko jest dozwolone"? Czy łatwo rozpoznawalne, autentyczne subkultury implodowały w natłoku ironicznych odrodzeń i stylistycznej fragmentacji? Czy to rzekomo "post-subkulturowe" pokolenie aktywnie celebruje efemeryczność, przemijanie i jednorazowość, po prostu odrzucając i przymierzając jedną alternatywną tożsamość po drugiej w coraz szybszym modowym szaleństwie? Ta ekscytująca książka jest przemyślanym socjologicznym badaniem takich pytań. Wsłuchując się w głos samych subkulturowych stylistów - ich subiektywne postrzeganie własnego stylu i idee, które się za nimi kryją - autor dostarcza oryginalnych spostrzeżeń na temat kwestii podmiotowości i tożsamości.

Umiejscawiając empiryczne studium przypadku w szerszych rozważaniach na temat postmodernizmu i zmian kulturowych, autor odrzuca perspektywy kulturoznawcze, które próbują "czytać" subkultury jako teksty. Opierając się na obszernych wywiadach z ludźmi, którzy ubierają się w sposób, który można uznać za niekonwencjonalny stylistycznie, stara się ustalić, czy współczesne subkultury wykazują nowoczesną czy postmodernistyczną wrażliwość i formy.

Przekonująco argumentuje, że robią jedno i drugie - nacisk na postmodernistyczny hiperindywidualizm, płynność i fragmentację idzie w parze z modernistycznym naciskiem na autentyczność i podstawową istotę. Dochodzi do wniosku, że romantyczny libertarianizm przeniknął do kultury klasy robotniczej, a rozróżnienie między "indywidualistycznymi" kontrkulturami klasy średniej a "kolektywistycznymi" subkulturami klasy robotniczej zostało nadmiernie podkreślone.