Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Oryginalny tytuł:
The Veteran or 40 Years' Service in the British Army: The Scurrilous Recollections of Paymaster John Harley 47th Foot - 1798-1838
Zawartość książki:
Płatnik John Harley napisał swoje wspomnienia w połowie lub pod koniec lat trzydziestych XIX wieku, około piętnaście lat po opuszczeniu armii w wątpliwych okolicznościach. Najwyraźniej opublikował je prywatnie w dwóch tomach w 1838 roku na kilka lat przed śmiercią - całkiem możliwe, że nie znalazł wydawcy głównego nurtu ze względu na potencjalnie zniesławiającą treść - i najwyraźniej wydrukowano tylko czterysta egzemplarzy. John Harley miał zróżnicowaną i interesującą karierę wojskową, służąc w Tarbert Fencibles, 54. piechocie w Egipcie, a następnie w 47. piechocie u boku Wellingtona w Hiszpanii i południowej Francji. John Harley urodził się w Cork w Irlandii 18 listopada 1769 r., ale jego ojciec zmarł w ciągu kilku tygodni, dlatego przez większość młodości mieszkał z matką w rejonie Kilkenny. W wieku czternastu lat został skierowany do pracy w domu kupieckim w mieście, ale nigdy tak naprawdę nie zadomowił się w tej roli i zapewnił sobie porucznikat w Tarbert Fencibles po ich utworzeniu w 1798 roku. 12 czerwca 1800 r. Harley został mianowany kwatermistrzem 54. piechoty i dołączył do swojego nowego pułku w Winchester. Wkrótce potem otrzymali rozkaz udania się za granicę i w ciągu roku Harley znalazł się na gorących piaskach Egiptu w kampanii Sir Ralpha Abercromby'ego mającej na celu wyparcie Francuzów z Afryki. Następnie stanowili część garnizonu Gibraltaru i byli tam podczas niesławnego buntu przeciwko gubernatorowi, księciu Kentu.
Po otrzymaniu połowy żołdu podczas pokoju w Amiens, Harley wkrótce znalazł nową pozycję, jako kwatermistrz w 1. batalionie 47. piechoty. W dniu 11 lipca 1805 r. John Harley otrzymał stanowisko kwatermistrza w 2. batalionie pułku i przez kolejne trzy lata przemieszczał się z nim po Irlandii, a następnie w 1807 r. do Anglii, gdzie pozostał do 1809 r., kiedy to został ostatecznie skierowany do służby zagranicznej. Popłynęli do Gibraltaru w październiku 1809 roku, a następnie zostali przeniesieni do Kadyksu, biorąc udział w obronie tego miejsca i Tarify w 1811 roku. W następnym roku oblężenie Kadyksu dobiegło końca, batalion pomaszerował do Sewilli, a następnie dołączył do trudnego odwrotu Wellingtona do Portugalii. W 1813 roku batalion brał udział w bitwie pod Vitorią, gdzie John otrzymał straszną wiadomość o śmierci swojego syna; następnie wziął udział w oblężeniu San Sebastian. Następnie brał udział w przeprawie przez Bidassoa, bitwach pod Nivelle i Nive, a na koniec w ucieczce z Bayonne, kiedy wojna dobiegła końca. Jako płatnik Harley rzadko brał udział w walkach, ale z pewnością czasami był blisko akcji i widział wiele strasznych następstw. Jednak niektóre z najwspanialszych i najbardziej zabawnych wspomnień pochodzą już od osób nie biorących udziału w walkach.
To prosta prawda, że jeśli chcesz wiedzieć, jak naprawdę było w brytyjskiej armii przez dziewięćdziesiąt dziewięć procent czasu, kiedy nie było walki, przeczytaj wspomnienia takich ludzi, którzy mieli okazję cieszyć się najlepszymi czasami, uczestniczyli w wielu największych przygodach i na szczęście mieli wolny czas, aby zapisać je dla potomności. Chociaż Harley napisał swoje wspomnienia dopiero w 1830 roku, zapamiętał bardzo wiele; nazwiska, osobistości, incydenty i tragedie i chociaż jego pamięć może czasami mylić właściwe rangi lub niektóre drobne szczegóły; każdy z głównych incydentów, o których wspomina, można znaleźć w zapisach. Ale największą radością tych stron są różne oszczercze incydenty wspomniane w tych wspomnieniach, które zostały w pełni potwierdzone w faktach. Pojedynki, bigamia, porwania, kobiety podstępnie zmuszane do małżeństwa, tonące łodzie, tchórzostwo, kradzieże, morderstwa, korupcja, ludzkie tragedie, bankructwa, fałszerstwa, samobójstwa, korsarze, więzienia dla dłużników, rekiny karciane, rozbójnicy, jeńcy wojenni i Garryowen Boys, w istocie cały gambit. Naprawdę odsłania obskurne podziemia gruzińskiego życia zarówno w armii, jak iw życiu cywilnym. Wspomnienia Johna Harleya są prawdziwą radością i otwierają oczy na wielu poziomach - po ich przeczytaniu już nigdy nie spojrzysz na armię Wellingtona w tym samym świetle.
