Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Westminster Part I: The Art, Architecture and Archaeology of the Royal Abbey
Konferencja Brytyjskiego Stowarzyszenia Archeologicznego w 2013 r. była poświęcona badaniom Opactwa Westminsterskiego i Pałacu Westminsterskiego. Obejmowała ona również Westminster School, która została założona w czasach reformacji na terenie opactwa. Łącznie instytucje te zajmują niezwykły zespół średniowiecznych i późniejszych budynków, z których większość jest dobrze udokumentowana. Chociaż Stowarzyszenie zorganizowało konferencję w Westminster w 1902 roku, był to pierwszy raz, kiedy ten ważny na arenie międzynarodowej kompleks zabytkowych budynków został zbadany całościowo, a opublikowane tutaj artykuły obejmują szeroki zakres tematów.
Westminster powstał w późniejszym okresie anglosaskim, a do połowy XI wieku, kiedy zbudowano wielkie nowe opactwo Edwarda Wyznawcy, było to główne centrum królewskie dwie mile na południowy zachód od City of London. W ciągu około stulecia stało się ono główną siedzibą rządu w Anglii, a niniejsza seria dwudziestu ośmiu artykułów obejmuje nowe badania nad topografią, budynkami, historią sztuki, architekturą i archeologią dwóch wielkich instytucji Westminsteru - Opactwa i Pałacu.
Część I rozpoczyna się od badań topografii obszaru, opisu znalezisk z okresu rzymskiego i historiograficznego przeglądu archeologii opactwa. Omówiono enigmatyczny plan kościoła Edwarda Wyznawcy i po raz pierwszy zebrano dowody na późniejsze struktury romańskie. Pięć artykułów analizuje aspekty ogromnego nowego kościoła opactwa Henryka III i jego dekoracji. Kolejne cztery dotyczą aspektów późniejszego okresu średniowiecza, koronacji i wpływu Sir George'a Gilberta Scotta jako największego geodety opactwa. Para artykułów bada rozwój północnego okręgu opactwa, wokół kościoła św. Małgorzaty, oraz niezwykłe budynki Szkoły Westminsterskiej, stworzone w pozostałościach klasztoru w XVII i XVIII wieku.
Część II zajmuje się Pałacem Westminsterskim i jego szerszą topografią od końca XI wieku do niszczycielskiego pożaru w 1834 roku, który w dużej mierze zniszczył średniowieczny pałac. Ogromna sala Williama Rufusa i jej słynne dachy zostały ponownie ocenione, a porównania między tą strukturą a wielką salą w Caen zostały omówione. Inne eseje ponownie analizują pałac Henryka III, kaplicę św. Szczepana, wielką komnatę króla (Malowaną Komnatę) i enigmatyczną Wieżę Klejnotów. Ostatnie artykuły analizują miejsca spotkań Parlamentu i zakwaterowanie posłów, którzy w nich uczestniczyli, topografię Pałacu między reformacją a pożarem w 1834 r. oraz budowę Nowego Pałacu, który jest dziś lepiej znany jako Houses of Parliament.
".
