West Riding Territorials w Wielkiej Wojnie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.

Oryginalny tytuł:

West Riding Territorials in the Great War

Zawartość książki:

Niniejsza książka dotyczy dwóch dywizji West Riding podczas Wielkiej Wojny - 49. dywizji (1.

dywizja West Riding) i 62. dywizji (2. dywizja West Riding), sformowanych po wybuchu wojny.

49.

dywizja nie ma oddzielnej historii dywizji, ale 62. dywizja ma dwutomową historię, niedawno przedrukowaną przez N&M Press.

Historia składa się z trzech części lub książek. Księga I zajmuje się historią przedwojenną, opisując utworzenie Stowarzyszenia West Riding (Terytorialnego) w 1908 r. i jego działania w latach poprzedzających wojnę (w dodatku znajduje się lista wszystkich członków Stowarzyszenia i stałych urzędników w latach 1908-1920).

Po tym następuje opis wszystkich jednostek West Riding, ich formowania, szkolenia i stacjonowania w czasie pokoju wraz z listą ich dowódców w momencie wybuchu wojny; a na końcu znajduje się opis procesu mobilizacji, gdy nadeszła wojna. Księga II zatytułowana jest „Wojna” i przedstawia historię od przybycia do Francji 49 Dywizji w kwietniu 1915 r., poprzez przybycie 62 Dywizji w styczniu 1917 r., aż do końca tego roku. Ofensywa pod Cambrai zakończyła się w grudniu, a w ataku otwierającym 20 listopada 62.

dywizja, jak napisał Haig w swojej przedmowie, przeprowadziła operację o wyjątkowej błyskotliwości. Do końca 1917 r.

straty wyniosły 44 049 żołnierzy, z czego 406 oficerów i 5 242 żołnierzy zginęło. Księga III to „Koniec wojny” i obejmuje ostatni rok wojny aż do zawieszenia broni. Następnie 62.

dywizja pomaszerowała do Niemiec z Brytyjską Armią Okupacyjną, jako jedyna dywizja terytorialna wybrana do tych sił.

W 1919 r. została przemianowana na Dywizję Highland. „Jeden z załączników zawiera pełną listę, liczącą prawie sto stron, wszystkich odznaczeń i nagród uzyskanych przez obie dywizje (wymienione osobno).

Statystyki są interesujące: 49. dywizja otrzymała łącznie 2640 odznaczeń, podczas gdy 62. dywizja - 2655, mimo że przybyła do Francji dwadzieścia miesięcy po 49.

dywizji. Obie dywizje zdobyły po pięć odznaczeń VC. Kolejna lista przedstawia wszystkich żołnierzy West Riding Territorial, którzy zdobyli odznaczenia, nie służąc w żadnej z dywizji.

Na końcu znajduje się tabela przedstawiająca liczbę ofiar w jednostkach do końca 1918 roku, wynoszącą 2 927 oficerów i 65 886 innych szeregowych. Do tego dodano przypis mówiący, że liczby te są tymczasowe i choć tak żałośnie ciężkie, nie mogą być uważane za kompletne. Ta książka jest wysoce zalecana.

'