Wesołe Kłapouche i tajemnica upiornego konia

Opinie czytelników

Recenzje serii książek Happy Hollisters podkreślają mieszankę nostalgii i przyjemności dla dzieci, podczas gdy niektórzy dorośli czytelnicy uważają ją za mniej satysfakcjonującą. Seria jest chwalona za wciągające historie i sympatycznych bohaterów, co czyni ją doskonałym wyborem dla młodych czytelników.

Nostalgiczne i przyjemne historie dla dzieci, wciągające postacie i pomysłowe fabuły, które przemawiają do młodych czytelników. Wielu recenzentów doceniło treści edukacyjne i zabawny, realistyczny sposób pisania. Zwrócono również uwagę na szybką dostawę i dobrą obsługę sprzedawcy.

Niektórzy dorośli czytelnicy uważają, że książka nie wytrzymuje krytyki dorosłych, stwierdzając, że bohaterowie nie zachowują się jak dzieci, a fabuła może wydawać się przezroczysta. Może nie rezonować ze starszymi odbiorcami tak silnie, jak z dziećmi.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Happy Hollisters and the Ghost Horse Mystery

Zawartość książki:

Niedługo po tym, jak Hollisters, Indy i Emmy Roades przybywają na wyspę Wicket-ee-nock, odkrywają, że coś jest nie tak. Franklinowie, którzy mieszkają na wyspie, wydają się ukrywać coś w swojej stodole. Franklinowie ostrzegają ich, by nie zbliżali się do stodoły. W pobliżu opuszczonego zajazdu, w którym zatrzymali się Hollisters, widziany jest złodziej.

Później ich rzeczy zostają splądrowane, a oni otrzymują fałszywy telegram, rzekomo od pani Hollister, nakazujący im powrót do domu. Pewnej nocy z mgły wyłania się koń-widmo. Kiedy Hollisterowie zdają sobie sprawę, że ktoś próbuje odstraszyć ich z wyspy, są zdeterminowani, aby dowiedzieć się dlaczego.

Mężczyzna z brodą i obcym akcentem ratuje ich przed utonięciem, ale potem znika w nocy. Para lipicańskich koni, skrawek papieru z herbem i sekretny tunel dostarczają kilku wskazówek, a po przeżyciu kilku wstrząsających chwil Hollistersowie wyruszają na poszukiwanie cennego, wysadzanego diamentami herbu, który jest sercem tajemnicy ducha konia.

W trakcie tego procesu dowiadują się wiele o pracy Towarzystwa Audubona i szkoleniu światowej sławy lipicanerów. Autor dziękuje Narodowemu Towarzystwu Audubona za uprzejmą pomoc w przygotowaniu tej historii.