Wędrujący umysł: Co średniowieczni mnisi mówią nam o rozproszeniu uwagi

Opinie czytelników

Książka bada życie i praktyki średniowiecznych mnichów, koncentrując się w szczególności na ich zmaganiach z uwagą, rozproszeniem i kontemplacją. Zapewnia wgląd w to, jak te kwestie odnoszą się do współczesnych obaw związanych z uważnością i zdrowiem psychicznym, co czyni ją istotną lekturą dla dzisiejszych odbiorców.

Dobrze zbadane i fascynujące spostrzeżenia na temat historycznych i współczesnych zagadnień związanych z rozproszeniem uwagi i uważnością. Pisanie jest opisywane jako wciągające, pouczające i w dobrym tempie, z przytulną atmosferą non-fiction. Wielu czytelników docenia zdolność autora do łączenia historycznych praktyk ze współczesnymi wyzwaniami i uważa książkę za pouczającą i dobrze wyjaśnioną.

Niektórzy czytelnicy uważają, że tekst jest nużący i wąski, brakuje mu głębi w odniesieniu do intelektualnego wkładu średniowiecznych klasztorów. Inni oczekiwali bardziej praktycznych zastosowań we współczesnym życiu i byli rozczarowani skupieniem się na szczegółach historycznych, które uznali za nudne, co spowodowało utratę zainteresowania.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Wandering Mind: What Medieval Monks Tell Us about Distraction

Zawartość książki:

Era cyfrowa jest nękana przez rozproszenie i wydaje się, że sytuacja tylko się pogarsza. W takich chwilach odległa przeszłość jawi się jako złoty wiek uwagi. Fantazjujemy o ucieczce od ekranów. Marzymy o odzyskaniu ciszy świata z mniejszym hałasem. Wyobrażamy sobie wycofanie się w samotność i samotność, prawie jak współcześni mnisi.

Ale chociaż myślimy o wczesnych mnichach jako o mistrzach koncentracji, życie w uważności w rzeczywistości nie przychodziło im łatwo. Jak pokazuje historyk Jamie Kreiner w The Wandering Mind, ich próby rozciągnięcia umysłu na Boga - ciągłego kontemplowania boskiego porządku i jego etycznych wymagań - były wszechogarniające, a ich bitwy z rozproszeniem nie miały końca. Zagłębiając się w doświadczenia wczesnochrześcijańskich mnichów żyjących na Bliskim Wschodzie, w basenie Morza Śródziemnego i w całej Europie w latach 300-900 n.e., Kreiner pokazuje, że ci mężczyźni i kobiety mieli obsesję na punkcie rozproszenia uwagi w sposób, który wydaje się niezwykle nowoczesny. Jednocześnie sugeruje, że nasza własna obsesja jest niezwykle średniowieczna. Starożytni greccy i rzymscy intelektualiści czasami narzekali na rozproszenie uwagi, ale to wczesnochrześcijańscy mnisi prowadzili z nim totalną wojnę. Stawka nie mogła być wyższa: postrzegali rozproszenie jako kwestię życia i śmierci.

Mimo że dzisiejszy świat znacznie różni się od świata wczesnego średniowiecza, wciąż możemy dowiedzieć się czegoś o naszym własnym rozproszeniu, przyglądając się z bliska usilnym staraniom mnichów, by się skoncentrować. Opierając się na bogactwie źródeł pozostawionych przez mnichów, Kreiner rekonstruuje techniki, które opracowali w swoim życiowym dążeniu do opanowania umysłu - od reżimowych harmonogramów pracy i skomplikowanych ćwiczeń metapoznawczych po fizyczne reżimy dotyczące higieny, snu, seksu i diety. Uwiecznia ulotne chwile czystej uważności, które niektórym mnichom udało się uchwycić, a także wiele razy, gdy mnisi walczyli, zawodzili i wracali do deski kreślarskiej. Łącząc historię i psychologię, Wędrujący umysł jest dowcipnym, pouczającym opisem ludzkiej omylności i pomysłowości, który łączy odległą epokę z naszą.