Wczesnonowożytny Arystoteles: O tworzeniu i pozbywaniu się autorytetu

Oryginalny tytuł:

Early Modern Aristotle: On the Making and Unmaking of Authority

Zawartość książki:

Ponowna ocena tego, jak dziedzictwo starożytnej filozofii funkcjonowało we wczesnonowożytnej Europie.

W swojej Etyce nikomachejskiej Arystoteles potwierdza, że pomimo przyjaźni z Platonem, był lepszym przyjacielem prawdy. Tym stwierdzeniem odrzucił autorytet swojego nauczyciela, sugerując, że uprawianie filozofii nie pociąga za sobą takiego posłuszeństwa. Jednak na przestrzeni wieków sam Arystoteles stał się autorytetem par excellence w świecie zachodnim, a nawet notoryczni anty-arystotelicy, tacy jak Galileo Galilei, woleli zachować go jako przyjaciela, niż otwarcie mu zaprzeczać. W książce Early Modern Aristotle Eva Del Soldato twierdzi, że ponieważ autorytet Arystotelesa - podobnie jak autorytet każdego innego starożytnego, w tym Platona - był konstruktem, mógł być dostosowany i dostosowany do celów, które często były ze sobą w bezpośredniej sprzeczności, a czasami nawet w otwartym konflikcie z samymi założeniami filozofii perypatetyckiej.

Argumentując, że odwoływanie się do zasady autorytetu nie było jedynie narzędziem do wpajania umysłom niezmiennego zbioru wiedzy, Del Soldato bada sposoby, w jakie autorytet Arystotelesa był wykorzystywany w różnych kontekstach. Historie opowiedziane w pięciu rozdziałach często rozwijają się wzdłuż tych samych linii chronologicznych i ujawniają spójne wzorce diachroniczne i synchroniczne. Każda z nich koncentruje się na strategiach negocjacji, integracji i odrzucenia Arystotelesa, biorąc pod uwagę zarówno makro-zjawiska, takie jak gatunek filozoficzny comparatio (czyli porównanie życia i doktryn Arystotelesa i Platona), jak i przyjęcia na mniejszą skalę, takie jak obieg legend, anegdot, fikcji i tropów retorycznych ("gdyby Arystoteles żył..."), wszystkie z Arystotelesem jako ich bohaterem. Poprzez analizę zaskakująco zaniedbanych epizodów w historii intelektualnej, Early Modern Aristotle śledzi, w jaki sposób autorytet starożytnego filozofa - nieustannie manipulowany i negocjowany - kształtował debatę filozoficzną i naukową w Europie od XV wieku do świtu Oświecenia.