The Early Cistercian Nuns 1098 - 1350
Pojawienie się zakonnic jako członków, współpracowników lub naśladowców Zakonu Cystersów jest owiane niepewnością.
Nie ma o nich wzmianki w najwcześniejszym dokumencie Białych Mnichów, Exordium Parvum, skompilowanym być może w 1150 roku, ani w pierwszej kodyfikacji statutów cysterskich z 1202 roku. Jednak do 1200 r.
w samej Francji około stu klasztorów podawało się za cysterskie. Od początku do połowy XIII wieku miał nastąpić szybki wzrost liczby klasztorów, przypominający szybki rozwój męskich domów zakonu w poprzednim stuleciu. Do czasu europejskiej reformacji liczba klasztorów w Europie i na Bliskim Wschodzie, które twierdziły, że są cystersami, była różnie szacowana od pięciuset do dziewięciuset.
W tym studium David Williams przedstawia rozwój tych żeńskich domów ̶ ich fundacji, różnych fizycznych lokalizacji klasztorów, ich budynków i mienia, społeczności i ich finansów oraz ich codziennego życia ̶ zawierając bogactwo fascynujących szczegółów na temat wielu samych zakonnic oraz ich królewskich, arystokratycznych i duchownych patronów. Jest to znaczący wkład w ważny aspekt historii kobiet w okresie średniowiecza.
