Wau-Bun: Wczesny dzień na północnym zachodzie

Opinie czytelników

Recenzje książki „Wau-Bun” podkreślają jej urzekającą mieszankę historycznej autobiografii opisującej życie w Wisconsin w 1830 roku, widziane przez pryzmat doświadczeń pani Kinzie. Książka jest chwalona za szczery portret wczesnych interakcji osadników i rdzennych Amerykanów, jej humor i ducha. Jednak niektórzy czytelnicy zauważyli obawy dotyczące projektu okładki i prezentacji książki.

⬤ Wciągająca i zabawna opowieść
⬤ inspirujący i humorystyczny autor
⬤ zapewnia fascynujące spojrzenie na życie wczesnych osadników i rdzennych Amerykanów
⬤ służy jako cenne źródło historyczne
⬤ skromny styl pisania bez poprawności politycznej
⬤ rozrywka dla osób zaznajomionych z otoczeniem.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali projekt okładki za tani i nieatrakcyjny
⬤ sporadyczne trudności z zaangażowaniem się we wczesny styl pisania
⬤ może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Wau-Bun: The Early Day in the Northwest

Zawartość książki:

Autorka Waubun, Julliette August Magill, była mądrą, kulturalną i wykształconą kobietą, która urodziła się w 1806 roku i wychowała w Connecticut, a przez pewien czas uczęszczała do żeńskiego seminarium w Troy, które zapewniało dziewczętom edukację "równą ich braciom". W 1830 r.

przeniosła się do Wisconsin jako nowa narzeczona Johna Kinzie, indiańskiego agenta ludu Winnebago przy ujściu rzek Fox i Sauk. Była zafascynowana romantyzmem dzikiej granicy i obdarzona duchem przygody i serdecznym poczuciem humoru. Pani Kinzie była bystrą obserwatorką wszystkiego, co ją otaczało.

Napisała Waubun jako opowieść o ważnych latach między 1830 a 1833 rokiem, w których jej mąż wypłacał renty tubylcom, zapłatę za ziemie zrzeczone w traktatach z ludem Winnebago w Wisconsin. Jej opisy codziennych incydentów i ważnych wydarzeń zawierają widoki, dźwięki i zapachy jej doświadczeń.

Państwo Kinzie darzyli tubylców prawdziwym uczuciem i interesowali się ich kulturą. Książka pani Kinzie, opublikowana po raz pierwszy w 1856 roku, przedstawia rzadką perspektywę eleganckiej i wykształconej kobiety, która mocno czuła, że rodzima kultura powinna być szanowana i chroniona.