Watershed at Leavenworth: Dwight D. Eisenhower i Szkoła Dowództwa i Sztabu Generalnego

Oryginalny tytuł:

Watershed at Leavenworth: Dwight D. Eisenhower and the Command and General Staff School

Zawartość książki:

Niniejsze opracowanie jest historyczną analizą doświadczeń Dwighta Eisenhowera jako studenta w Szkole Dowództwa i Sztabu Generalnego w Fort Leavenworth w stanie Kansas w latach 1925-26. Studium rozwija kilka tematów z życia Eisenhowera - konkurencyjność, indywidualizm, wykorzystywanie talentów innych i umiejętność rozwiązywania problemów - i pokazuje, w jaki sposób pojawiły się one podczas roku w Leavenworth.

Studium bada przygotowania Eisenhowera do kursu, ekstremalne wysiłki, które były wymagane, aby uzyskać wstęp, jego motywację do doskonałości, jego metody nauki, jego wybór na honorowego absolwenta oraz sposób, w jaki kurs przygotował go na przyszłość. Studium bada 100 lat rozwoju Szkoły przed uczęszczaniem do niej Eisenhowera, z naciskiem na kurs i "doświadczenie Leavenworth", jakie istniało w roku szkolnym 1925-26. Studium bada relacje Eisenhowera z jego mentorem, generałem Foxem Connerem, stopień konkurencyjności istniejący w Szkole w latach 1925-26, doktrynę i program nauczania Szkoły oraz środowisko życia w Fort Leavenworth.

Praca bada "partnerską" metodę nauki Eisenhowera z kolegą z klasy Leonardem Gerowem, jego wykorzystanie notatek George'a S. Pattona podczas kursu oraz wpływ komendanta szkoły Edwarda L.

Kinga na klasę. Wcześniejsze obowiązki i zadania Eisenhowera oraz rozległe przygotowania miały kluczowe znaczenie dla jego sukcesu, podobnie jak jego wysoka motywacja do osiągania dobrych wyników w kursie. Pomimo rzekomo anonimowej klasyfikacji klasowej podczas kursu, Eisenhower prawdopodobnie wiedział o swojej pozycji ze względu na bliskie związki z instruktorami, którzy prowadzili "pulę" na to, kto ukończy kurs jako pierwszy.

Wiedza ta mogła zachęcić Eisenhowera do szczególnie mocnego finiszu - choć nie przeszkodziło mu to w ćwiczeniu gry, którą odkrył w Leavenworth - golfa. Studium koryguje kilka błędów faktograficznych utrwalonych przez biografów, jednocześnie starając się dostrzec powody, dla których Ike pewnego dnia określił swój rok w Leavenworth jako "przełom w moim życiu".