Prehistoria jest zwykle rozumiana jako historia ludzi przed użyciem pisemnych dowodów.
Z drugiej strony, w narracjach literackich prehistoria odnosi się do tego, co wydarzyło się przed początkiem historii, ale zostało opowiedziane dopiero później. Homerycka Odyseja jest centralnym tekstem do badania prehistorii zarówno w archeologii prehistorycznej, jak i narratologii.
Wykorzystując recepcję Homera jako wskazówkę, studium bada formy prehistorii w XIX wieku. W jaki sposób prehistoria stała się przedmiotem badań naukowych? Dlaczego powieści Goethego, Stiftera i Fontane'a opowiadają nie tylko historie, ale także osadzone w nich prehistorie? I jaki jest związek między tą formą narracji a widocznym zainteresowaniem literatury starożytnością i prehistorycznymi reliktami?