Warthog: Latanie A-10 podczas wojny w Zatoce Perskiej

Opinie czytelników

Książka zawiera wciągającą i szczegółową relację na temat roli A-10 Warthog i pilotów podczas wojny w Zatoce Perskiej. Łączy w sobie kontekst historyczny, osobiste narracje i wnikliwe komentarze na temat osiągów i wszechstronności samolotu, dzięki czemu jest to zalecana lektura dla entuzjastów lotnictwa i miłośników historii wojskowości.

Dobrze zbadana i szczegółowa analiza rozmieszczenia i operacji A-10 podczas wojny w Zatoce Perskiej, wciągająca opowieść pełna anegdot i osobistych wywiadów, zapewnia ludzką perspektywę wojny powietrznej i podkreśla skuteczność samolotu pomimo jego zaawansowanej technologicznie konstrukcji. Wielu czytelników uznało książkę za trudną do odłożenia i chwaliło jej wartość edukacyjną.

Niektórzy czytelnicy wspomnieli, że początkowo książka może być powolna, a nadmiar szczegółów sprawia, że łatwo się w niej pogubić. Niektórzy uznali ją za dość suchą i mniej ekscytującą, szczególnie w pierwszej połowie, która koncentruje się na przygotowaniach i oczekiwaniu, a nie na akcji. Pojawiły się również komentarze o potrzebie większej ilości szczegółów technicznych i wglądu w powojenne doświadczenia pilotów.

(na podstawie 147 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Warthog: Flying the A-10 in the Gulf War

Zawartość książki:

Walentynka dla jednego z najbrzydszych, choć najbardziej zabójczo skutecznych samolotów wojennych, jakie kiedykolwiek zbudowano - a także dla ludzi, którzy latali nimi podczas kampanii Pustynna Burza.

Opierając się na wywiadach z ponad setką pilotów A-10, którzy służyli w Zatoce Perskiej podczas działań wojennych w latach 1990-91, Smallwood (sam lotnik i weteran wojny koreańskiej) oferuje porywające spojrzenie na walkę powietrzną. Rozpoczynając od pouczających informacji na temat tego, jak w latach 70-tych Siły Powietrzne opracowały A-10 (znany również jako Warthog) jako środek wsparcia wojsk lądowych z ogromną siłą ognia, przechodzi do anegdotycznych winiet szczegółowo opisujących sposoby, w jakie tak zwani kierowcy wieprzy i ich dowódcy spędzali zmęczone godziny ciszy przed burzą w niegościnnym klimacie Arabii Saudyjskiej.

W sercu jego narracji znajdują się jednak żywe relacje o tym, jak A-10 wykonały swoje misje niszczenia czołgów, a następnie niektóre z nich po dołączeniu do bitwy. Mając za zadanie, oprócz innych celów, zlikwidowanie wyrzutni rakiet i stanowisk artyleryjskich daleko za linią frontu (zadania zwykle zarezerwowane dla myśliwców odrzutowych), wolno poruszającym się, ciężko uzbrojonym Warthogom przypisano ponad połowę uszkodzeń bomb zadanych irackim siłom i instalacjom. Stosując improwizowaną taktykę, A-10 wykonywały również loty zwiadowcze i pomagały w ratowaniu pilotów koalicji; zaliczyły nawet zabójstwa w powietrzu, zestrzeliwując kilka śmigłowców wroga.

Rzeczywiście, nieporęczna platforma z działkiem Gatlinga spisywała się tak dobrze, że piloci domagali się zmiany nazwy samolotu na RFOA-10'' (od ang. reconnaissance/fighter/observation/attack'').