Wapnowanie i rolnictwo na Półwyspie Centralnym: Wykorzystanie wapna w ulepszaniu gruntów od końca XIII wieku do ok. 1900 r.

Oryginalny tytuł:

Liming and Agriculture in the Central Pennines: The use of lime in land improvement from the late thirteenth century to c. 1900

Zawartość książki:

Niniejsza książka koncentruje się na historycznym stosowaniu wapna jako dodatku do gleby i przedstawia wapnowanie w kontekście ulepszania gruntów rolnych wraz z osuszaniem, parowaniem, marlingiem i stosowaniem innych środków poprawiających glebę.

Dotyczy to Central Pennines, skupionego na Parku Narodowym Yorkshire Dales (północna Anglia) i przyległych nizinach. Wcześniejsze prace koncentrowały się na piecach jako zabytkach przemysłowych lub na badaniach archeologicznych miejsc wypalania wapna i kamieniołomów.

W literaturze nie zidentyfikowano żadnego innego szczegółowego regionalnego studium historii wapnowania rolniczego. Książka analizuje ramy czasowe, w których wapnowanie było praktykowane, i bada, czy powszechne wapnowanie było w dużej mierze zjawiskiem ery parlamentarnego ogrodzenia; analizuje zasięg przestrzenny, w którym ziemia była wapnowana, czy dominowały wrzosowiska i odpady wyżynne, czy też niziny; i bada możliwość, że wapnowanie było podejmowane nie tylko tam, gdzie występują skały wapienne, ale także szerzej; i rozważa możliwość, że korzyści z wapnowania mogły być doceniane na wszystkich poziomach hierarchii rolniczej, a nie tylko przez właścicieli ziemskich oraz ich zarządców i agentów. Przyjęto empiryczne podejście oparte na dowodach, a dane uzyskano zarówno metodami terenowymi, jak i biurowymi.

Zastosowano wykopaliska archeologiczne wraz z technikami badań terenowych archeologii krajobrazu, aby zidentyfikować przestrzenny rozkład wapnowania i wyodrębnić przykłady późnośredniowiecznego lub wczesnonowożytnego wypalania wapna. Szeroko zakrojone badania archiwalne koncentrowały się na zapisach dotyczących majątku, dworu i gospodarstwa oraz na współczesnych źródłach pisanych.