Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.
Walking the Wrack Line: On Tidal Shifts and What Remains
Barbara Hurd kontynuuje nadawanie naturze ludzkiego wymiaru w tym ostatnim tomie swojej trylogii, która rozpoczęła się od Stirring the Mud i Entering the Stone. Prozą zarówno elokwentną, jak i mądrą, bada to, co wyrzuca na brzeg, od muszli skrzydeł anioła po złamane wiosła. Nawet merman pojawia się w tej genialnej kolekcji, która rzuca światło na tajemnicze i pomijane.
Pisząc z plaż tak odległych, jak Maroko, St. Croix czy Alaska, i tak znajomych, jak Kalifornia i Cape Cod, pomaga nam dostrzec piękno w makabrycznym procesie karmienia ślimaka księżycowego. Podnosi inkrustowaną, wciąż zamkniętą butelkę z wiadomością, aby namacalnie pokazać emocjonalną przepaść między matką a córką. Rozważa kawałek morskiego szkła i możliwości transformacji.
Książka zaczęła się na plaży, mówi Hurd, „uświadamiając sobie, że wiele z tego, na czym mi zależy, przetrwało pomimo - a może właśnie dlatego - że zostało złamane lub zagubione na jakiś czas w dryfie wstecznym. Podnosząc skorupki jajek, kamienie, muszle, obracałem je w dłoniach i w myślach”.
Każdy rozdział zaczyna się od zwrócenia szczególnej uwagi na przedmiot - fragment skorupy jaja pelikana, a może meduzę - ale następnie rozszerza się na szersze zagadnienia: trwałość nawyków, pragnienia, rozczarowania, kłamstwo doskonale zachowanego, przyjemności z niechęci, transformacje i zjawisko z fizyki znane jako dziwny atraktor.
