Walking Into Lightning

Opinie czytelników

Walking into Lightning autorstwa Ellen LaFleche to głęboko poruszający zbiór wierszy, który porusza tematy miłości, żałoby i intymności dzielonej z ukochanym partnerem, który cierpiał na ALS. Wiersze są chwalone za ich piękno, zmysłowość i surowe emocje towarzyszące stracie i wspomnieniom autorki. Czytelnicy doceniają sposób, w jaki twórczość LaFleche oddaje zarówno radość miłości, jak i ból żalu, oferując głęboką refleksję nad naturą straty.

Kolekcja opisywana jest jako oszałamiająca, nawiedzająco piękna i doskonała eksploracja żałoby i miłości. Czytelnicy chwalą dbałość o język, obrazowanie oraz intymne przedstawienie miłości i straty. Wiersze wywołują silne emocje i oferują nowe spojrzenie na doświadczenie żałoby. Wielu czytelników uważa książkę za niezbędną lekturę dla każdego, kto ma do czynienia z żałobą.

W recenzjach nie wspomniano o żadnych istotnych wadach. Niektórzy czytelnicy mogą jednak uznać temat straty i żałoby za emocjonalnie trudny.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Po tym, jak jej mąż zmarł na ALS w 2014 roku, poetka Ellen LaFleche zaczęła pisać o fizycznej miłości i stracie, o komplikacjach pamięci, o małych, osobistych, uporczywych smutkach, które towarzyszyły jej każdego dnia. Wiersze te sprzeciwiają się klinicznym teoriom żałoby, potwierdzając niezbędną trwałość żalu i pamięci. Podważają również frazesy o łatwym komforcie wspomnień.

Na przykład wiersz "Nie do zniesienia" opisuje zmysłowe radości miesiąca miodowego pary:

Piliśmy dobre wino i obserwowaliśmy zachód słońca.

Jego powolny rumieniec w gardle wieczoru...

Przyłożyłam muszlę do jego ust i kazałam mu pić.

Zbyt piaszczysta, powiedział, zbyt słona, ale przełknął bulion.

Przetarł brodę machnięciami knykci prehistorycznego człowieka.

Teraz wspomnienia o słonym smaku małży przynoszą intensywną mieszankę radości i smutku.

Pamięć również zawodzi, wymazuje się: "Twoja twarz zanika w neuronalnej mgle mojego mózgu", pisze poeta, i "pamiętam, jak niosłeś do domu bukiet liści. /.

Nie pamiętam pająka, który wpełzł ci do rękawa".

Zmysłowe, powtarzające się obrazy Walking into Lightning - ogień, woda oceanu, pola kukurydzy, grzmoty, narodziny, przyjemności fizycznej miłości - spiralnie przechodzą przez wiersze, łącząc je w długą, splątaną podróż przez żałobę i stratę.

Jest to niezwykła książka dla osób pogrążonych w żałobie, pozbawiona sentymentów i nierozproszona, głęboko poruszająca i katartyczna.