Walka z zimną wojną: wspomnienia żołnierza

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że wspomnienia generała Jacka Galvina są fascynującą i wnikliwą opowieścią o jego życiu i karierze, szczególnie podczas zimnej wojny. Czytelnicy doceniają jego pokorę, umiejętność opowiadania historii oraz szczegółowe spojrzenie na historię wojskowości i dyplomacji. Wielu uważa ją za lekturę obowiązkową, prezentującą jego osiągnięcia i osobiste refleksje. Jednak kilka recenzji uważa, że książka mogłaby zawierać więcej perspektyw, szczególnie ze strony jego rodziny.

⬤ Wciągający i pełen niuansów tekst
⬤ zapewnia szczegółowy opis historii wojskowej i dyplomatycznej
⬤ pokazuje pokorę i osobiste refleksje
⬤ wysoko ceniona jako klasyka i lektura obowiązkowa
⬤ świetne opowiadanie historii
⬤ cenny dodatek do zapisów historycznych.

⬤ Niektórzy czytelnicy chcieliby więcej informacji od jego rodziny, zwłaszcza żony
⬤ kilku uznało narrację za nieco banalną
⬤ nie wszystkie doświadczenia z jego życia mogą być zbadane tak głęboko, jak by się chciało.

(na podstawie 30 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Fighting the Cold War: A Soldier's Memoir

Zawartość książki:

Kiedy czterogwiazdkowy generał John Rogers Galvin przeszedł na emeryturę z armii amerykańskiej po czterdziestu czterech latach zasłużonej służby w 1992 roku, Washington Post okrzyknął go człowiekiem "nie mającym sobie równych wśród żyjących generałów". W książce "Fighting the Cold War: A Soldier's Memoir" słynny żołnierz, naukowiec i mąż stanu opowiada o swoim aktywnym udziale w ponad sześćdziesięcioletniej historii międzynarodowej - od wybuchu II wojny światowej po upadek muru berlińskiego i erę po zimnej wojnie.

Znakomita kadencja Galvina obejmowała rzadką możliwość kierowania dwoma różnymi zjednoczonymi dowództwami Departamentu Obrony: Dowództwem Południowym Stanów Zjednoczonych w Panamie w latach 1985-1987 i Dowództwem Europejskim Stanów Zjednoczonych w latach 1987-1992. W swoich wspomnieniach opowiada fascynujące zakulisowe anegdoty o swoich interakcjach ze światowymi przywódcami, opisując takie spotkania, jak doświadczenie oglądania prezydenta Jos Napole n Duarte, który elokwentnie argumentował przeciwko interwencji USA w Salwadorze; prywatną rozmowę z papieżem Janem Pawłem II, w której papież mówił mu o tym, co to znaczy być człowiekiem pokoju; oraz dyskusję z generałem Williamem Westmorelandem na temat zachowania żołnierzy w dżunglach Wietnamu i Kambodży. Ponadto Galvin wspomina swoje złożone negocjacje z wieloma często trudnymi głowami obcych państw, w tym z Manuelem Noriegą, Augusto Pinochetem, Michaiłem Gorbaczowem i Ratko Mladiciem.

Jako Naczelny Sojuszniczy Dowódca NATO w Europie podczas burzliwych pięciu lat, które zakończyły zimną wojnę, Galvin odegrał kluczową rolę w kształtowaniu nowej ery. Walka z zimną wojną oświetla jego przywództwo i służbę jako jednego z najlepszych amerykańskich żołnierzy-państwowców, ukazując go nie tylko jako genialnego stratega i wytrawnego dyplomatę, ale także utalentowanego historyka i pisarza, który uczył i był mentorem dla pokoleń studentów.