Walka wręcz: System obrony osobistej dla żołnierzy (1918)

Opinie czytelników

Książka zawiera historyczne spostrzeżenia i kilka istotnych technik z wczesnego wojskowego treningu walki wręcz. Chociaż zawiera przydatne treści, jej wiek i skupienie się na metodach historycznych może nie odpowiadać każdemu.

Zawiera historyczne spostrzeżenia, przydatne techniki do samoobrony, ciekawe spojrzenie na ewolucję treningu wojskowego, dobry dodatek do kolekcji sztuk walki.

Bardzo stary i niekompletny przewodnik, może być przestarzały dla współczesnego treningu, wymaga poważnych partnerów treningowych, koncentruje się głównie na metodach historycznych, a nie na praktycznym zastosowaniu.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hand-To-Hand Fighting: A System Of Personal Defence For The Soldier (1918)

Zawartość książki:

Gdy mężczyźni z doświadczeniem w sportach walki zaczęli powracać z nocnych nalotów w większej liczbie niż ci, którym go brakowało, wkrótce stało się oczywiste zarówno dla żołnierzy w polu, jak i ich dowódców, że pewna wiedza na temat walki wręcz była korzystna dla przetrwania i sukcesu żołnierza na linii frontu. Nawet niewielka ilość treningu okazała się niezwykle pomocna, a zatem „w trzecim roku wojny, kiedy walki wręcz stały się raczej regułą niż wyjątkiem, angielscy oficerowie stwierdzili...

że ich ludzie odkryli, że zastosowanie kilku sztuczek jiu-jitsu w chwytaniu było bardzo pomocne w pokonaniu przeciwnika”. Jednym z bardziej godnych uwagi trenerów był autor tego podręcznika szkoleniowego A.

E. Marriott, którego system walki obejmował „zapasy grecko-rzymskie, catch-as-catch-can i jiu-jitsu”.